Makino Takashi: New works

We zijn ver­heugd Makino Takashi terug te ver­wel­ko­men bij OFFoff met nieuw werk. Makino – een van Japans meest pro­duc­tie­ve en avon­tuur­lij­ke expe­ri­men­te­le film­ma­kers – speel­de in 2013 samen met Floris Vanhoof op de Nacht van de Experimentele Film om onze tien­de ver­jaar­dag te vie­ren. Eerder dat jaar toon­den we ook werk van hem en zijn part­ner Rei Hayama. Deze keer maak­te Makino een selec­tie uit zijn nieuw­ste werk, stuk voor stuk voor het eerst ver­toond in België. Na de voor­stel­ling checkt hij in van­uit Yokohama voor een onli­ne Q&A!

“One of the few artists still ear­nest­ly com­mit­ted to an ide­al of grand spec­ta­cle, Makino Takashi crafts all-over abstrac­ti­ons that are uni­que­ly overw­hel­ming.” — Phil Coldiron

“Words feel woe­ful­ly ina­de­qua­te to descri­be Makino’s prac­ti­ce, whe­re the abstract is drawn out of the real through the lay­e­ring of ima­ges, flic­kers of light and the per­pe­tu­al move­ment of dots and grains. Screen spa­ce is rede­fi­ned with a flat­ten­ed ima­ge surfa­ce that engulfs our peri­p­he­ral visi­on and feels dee­per the clo­ser we focus our eyes.” — ICA London

Makino’s hyp­no­ti­se­ren­de films bestaan uit lagen op lagen van geluid, beeld en licht. Na zijn film­stu­die aan de Nihon-uni­ver­si­teit ging Makino Takashi (1978, Tokyo) in leer bij de Quay Brothers in Londen om daar­na terug te keren naar Japan. Tot 2004 werk­te hij uit­slui­tend op pel­li­cu­le. Na een hybri­de peri­o­de koos hij van­af 2015 voor een vol­le­dig digi­ta­le werk­wij­ze. Tot op heden bracht Makino meer dan veer­tig films uit, gaan­de van zijn vroeg­ste kort­film Eve uit 2002 tot zijn meest recen­te werk Anti-Cosmos uit 2022.

Makino staat erom bekend voor de sound­tracks van zijn films samen te wer­ken met het kruim van de avant-gar­de­com­po­nis­ten, waar­on­der het Amerikaanse expe­ri­men­te­le muziek­ge­nie Jim O’Rourke (Sonic Youth, Gastr Del Sol), Tara Jane O’Neil, Chris Corsano, Mats Gustafsson (Fire!), Rutger Zuydervelt (Machinefabriek) en Liz Harris (Grouper). Dit col­la­bo­ra­tie­ve karak­ter van zijn werk komt ook tot uiting in Makino’s ver­lan­gen om een steeds ver­an­de­rend ​“der­de beeld” te cre­ë­ren tus­sen zijn eigen gepro­jec­teer­de beel­den en dege­ne die in de ver­beel­ding van elke toe­schou­wer ontstaan.

We pre­sen­te­ren de nieu­we digi­ta­le remas­ter van Makino’s door­braak­film No is E (2006, 8mm-naar-video) waar­in licht­deel­tjes op het water­op­per­vlak dan­sen als zwer­men micro-orga­nis­men en zo lang­zaam het hele scherm bedek­ken. No is E was Makino’s eer­ste van vele samen­wer­kin­gen met nie­mand min­der dan Jim O’Rourke, die de akoes­ti­sche noi­se-ach­ti­ge muziek cre­ëer­de op gitaar en ver­schil­len­de elek­tro­ni­sche instrumenten.

Voor Axis of Aion werk­te hij samen met de Oostenrijkse video- en geluids­kun­ste­naar Manuel Knapp. Zijn fan­ta­sie­rij­ke mono­chro­me lijn­be­we­gin­gen gaan een samen­spel aan met de unie­ke orga­ni­sche diep­te die Makino laag per laag cre­ëert uit mate­ri­a­len als water en landschappen.

Double Phase is vol­le­dig op loca­tie gefilmd in Australië en laat beeld na beeld bot­sen in een cas­ca­de van bij­na kos­mi­sche com­plexi­teit. Makino keert zich tegen de sim­plis­ti­sche en een­zij­di­ge waar­ne­ming van de wereld en ant­woordt met een inten­se, affec­tie­ve, door­leef­de erva­ring. De sco­re is van de Australische com­po­nist Lawrence English.

Makino maak­te zelf de muziek voor Microcosmos, een non-nar­ra­tie­ve expe­ri­men­te­le docu­men­tai­re met 100 van zijn col­la­ges. Voor zijn nieuw­ste film, Anti-Cosmos, sloeg hij opnieuw de han­den in elkaar met Lawrence English. Samen met de Noorse muzi­kant Lasse Marhaug ver­werk­ten zij hun field recor­dings tot een diep en zenuw­slo­pend arran­ge­ment. De sco­re, die voor­na­me­lijk werd gecre­ëerd in het fre­quen­tie­ge­bied onder de 1000hz, laat het lichaam van de kij­ker fysiek vibre­ren. Anti-cos­mos ver­wijst naar de kracht die de kos­mi­sche orde doorbreekt. 

• Gevolgd door een onli­ne Q&A met Makino Takashi!