The Berwick Street Collective: Nightcleaners
’20
Tijdens de week met Silvia Federici (26−29 oktober) bleek hoe relevant de thematiek van de film Nightcleaners (1975, Berwick Street Collective) is voor de huidige situatie van veel thuiswerkers, die hun baan moeten combineren met zorgtaken. De vijfde editie van de Syllabus leesgroep lezen we dan ook uitzonderlijk geen tekst, maar maakt Art Cinema OFFoff een online vertoning van deze film mogelijk. In Nightcleaners zien we schoonmaaksters met een job in de nacht en daarnaast een dayshift in zorgtaken. Deze vrouwen, Ierse migranten in het Engeland van 1972, komen toe aan twee uur slaap per nacht.
De film wordt geïntroduceerd door Silvia Federici in gesprek met kunstenaar Jesse Jones. Dit evenement is gratis via ZOOM en is een samenwerking tussen OFFoff, Universiteit Gent en Kunsthal Gent.
Inschrijven kan via deze link. Na de inschrijving wordt de zoomlink via e‑mail verstuurd. Meer info via Kunsthal Gent.
Berwick Street Collective
Nightcleaners
Nightcleaners is gemaakt door het Berwick Street Collective bestaande uit Marc Karlin, Mary Kelly, James Scott en Humphry Trevelyan. Het collectief wordt gezien als de avant-garde van de Britse documentairefilm van de jaren 70 met inspiraties als Jean-Luc Godard en Chris Marker. Hun films behandelen politieke en culturele kwesties zoals het conflict tussen ondervertegenwoordigde arbeidersgemeenschappen of de politieke hiërarchieën binnen vakbonden en regeringen.
De film was oorspronkelijk bedoeld als campagnefilm voor het verenigen van onderbetaalde vrouwen die ’s nachts kantoorgebouwen poetsen. Het Berwick Street Collective veranderde de oorspronkelijke vorm van de film toen ze de complexiteit van de campagne en de verschillende verhoudingen en interacties binnen de groeperingen aanschouwden en in beeld wilden brengen. Het resultaat is een reflexieve film waarvan het onderzoek naar de manier van filmische representatie deel uitmaakt van de structuur en het doel van de film zelf.
Marc Karlin noemt het een film “about distances”. “The film was about the distance between us and the nightcleaners, between the women’s movement and the nightcleaners, and was choreographing a situation in which communication was absolutely near enough impossible.”
