Steven Arnold: Luminous Procuress (nieuwe 16mm-print)

Luminous Procuress, de eni­ge lang­speel­film van kun­ste­naar, mys­ti­cus en uomo uni­ver­sa­le Steven Arnold, is een odys­see van onge­ge­neerd hedo­nis­me, die de gren­zen van ver­beel­ding en gen­der opzoekt om ze ver­vol­gens vol­le­dig te ver­wer­pen. De film is een vie­ring van het anders-zijn, van pan­sek­su­a­li­teit en het exo­ti­sche. Steven Arnold schetst een anar­chis­ti­sche voor­stel­ling van een sek­su­e­le uto­pie waar­in gen­der abstract is en bevrij­ding absoluut.

Luminous Procuress was bij de relea­se een under­ground-sen­sa­tie, maar de film werd jaren­lang ver­lo­ren gewaand en ver­dween vrij­wel vol­le­dig uit de avant-gar­de canon. Nu, geres­tau­reerd in al zijn sen­su­e­le Kodachrome glo­rie, is de tijd ein­de­lijk aan­ge­bro­ken om de film opnieuw te ontdekken.

Salvador Dalí bestem­pel­de Luminous Procuress als ​“a work of geni­us” en hij noem­de Steven Arnold zijn ​“prins”. Dalí orga­ni­seer­de een uit­ge­brei­de ver­to­ning van de film in de sta­ti­ge Versailles-zaal van het St. Regis Hotel in New York, een van zijn ​‘Factory’-locaties waar hij salon hield. Hij nodig­de tal van voor­aan­staan­de New Yorkse kun­ste­naars uit, onder meer Andy Warhol die de film even­eens prees om zijn geni­a­li­teit en dui­ze­ling­wek­ken­de glamour.

Luminous Procuress begint met twee zwer­ven­de jon­ge­ren die een bezoek bren­gen aan het moder­nis­ti­sche land­huis van de mys­te­ri­eu­ze Procuress – gespeeld door Arnolds muze, model en jeugd­vrien­din Pandora. Door een magisch drank­je wor­den ze mee­ge­sleept in de sen­su­a­li­teit van haar beto­ve­ren­de konink­rijk. Zo maakt onder meer beat dich­ter Ruth Weiss haar opwach­ting in de film en is er een hoofd­rol weg­ge­legd voor het befaam­de San Francisco drag gezel­schap The Cockettes.

De sound­track door elek­tro­ni­ca­mu­zi­kant Warner Jepson over­vleu­gelt de beperk­te en bewust onver­staan­ba­re dia­loog. Van roman­ti­sche intermezzo’s tot spa­cey dro­nes, de akoes­ti­sche en melo­di­sche com­po­si­ties staan tegen­over een eer­de rui­ge reeks van vroe­ge Buchla-synthesizerstukken.

Luminous Procuress werd al ver­ge­le­ken met Jack Smiths Flaming Creatures (1963), Kenneth Angers Inauguration of the Pleasure Dome (1954), Fellini’s Satyricon (1969) of James Bidgoods Pink Narcissus (1971) en loopt voor­uit op de cine­ma van Ken Russell. Toen Arnold bij de pre­mi­è­re van deze film gevraagd werd of hij beïn­vloed was door Jean Cocteau, ant­woord­de hij reso­luut: ​“Ik ben Cocteau!”

Luminous Procuress wordt voor­af­ge­gaan door Jerovi, een belang­rijk werk uit de queer en Latino under­ground cine­ma van New York. Hoewel enigs­zins over­scha­duwd door tijd­ge­no­ten Andy Warhol, Jack Smith en Kenneth Anger, gold de in Puerto Rico gebo­ren José Rodríguez-Soltero (1943−2009) als van een van de belang­rijk­ste figu­ren in de New Yorkse under­ground­ci­ne­ma van mid­den jaren ​’60. Net als Luminous Procuress werd Jerovi vol­le­dig opge­no­men in San Francisco – in dit geval niet in een voor­ma­lig indu­stri­eel was­se­rij­ge­bouw in het Mission District, maar in het Golden Gate Park. Rodriguez-Soltero volg­de daar les aan de San Francisco State University. Hij beschreef de film als zijn ​“sek­su­e­le onder­zoek naar mythe van Narcissus.” Het is een gedurfd ero­tisch en droom­ach­tig por­tret van Jeroví Sansón Carrasco, de opdracht­ge­ver en finan­cier­der van de film. Jerovi pre­sen­teert een Narcissus van de peri­o­de van de sek­su­e­le revo­lu­tie in de jaren zes­tig, een belang­rij­ke ver­schui­ving tegen­over de intro­spec­tie­ve en psy­cho­a­na­ly­ti­sche invul­ling van nar­cis­me door voor­gaan­de queer expe­ri­men­te­le film­ma­kers, zoals Jean Cocteau of Curtis Harrington. Zelfs bin­nen een schijn­baar bevrijd cul­tu­reel land­schap was het een baan­bre­ken­de daad om een lichaam af te beel­den dat zich­zelf lief­heeft, en dan zeker als dit lichaam behoort tot iemand van kleur die zich­zelf in de spot­light zet. Als jury­lid van het Ann Arbor fes­ti­val voer­de film­ma­ker Gregory Markopoulos een suc­ces­vol­le strijd voor de publie­ke ver­to­ning van deze ​“mas­tur­ba­tie­film”. Het mooie man­ne­lij­ke onder­werp, eerst gekleed in rijk bro­kaat, maar later naakt, wordt aan­hou­dend gefilmd in een weel­de­ri­ge tuin. Jerovi, gefo­to­gra­feerd op over­ge­sa­tu­reer­de Kodachrome II-pel­li­cu­le en zwel­gend in natuur­pracht en vle­se­lij­ke aan­bid­ding, werd door Jonas Mekas genoemd als een van de bes­te films van het jaar.

• Nagelnieuwe 16mm pre­ser­va­ti­on & res­tora­ti­on print van Luminous Procuress uit Walker Art Center (Minneapolis) – eer­ste en unie­ke ver­to­ning in Europa!
• Print Jerovi: The Film-Makers’ Cooperative New York
• Bevat sek­su­eel expli­cie­te inhoud
• In samen­wer­king met de Gentse LGBTQIA+ en cult­col­lec­tie­ven PinX en Kuru!
• Programma: Cis Bierinckx