OFFoff x Ursula - Te Gast: Barbara Meter
’24
Lange Steenstraat 14
B-9000 Gent

From the Exterior, Barbara Meter © EYE
Lange Steenstraat 14
B-9000 Gent
’24
Lange Steenstraat 14
B-9000 Gent
OFFoff en Ursula Collective verwelkomen de Nederlandse experimentele filmmaker Barbara Meter.
In de vier vertoonde 16mm-films verkent Barbara Meter wat het betekent om te kijken met de camera, van buiten naar binnen en omgekeerd. Ursula stelde in dialoog met het werk van Meter een eigen programma samen. Ze retourneren de blik door terug te kijken met een selectie van hedendaagse, Belgische films van vrouwelijke makers.
Gevolgd door een gesprek met Barbara Meter
Ursula is een vrouwelijk collectief van kunstenaars die met bewegend beeld werken
Barbara Meter (Amsterdam, 1939) is een van de belangrijkste experimentele filmmakers van Nederland. In de vroege jaren zeventig richtte ze met een groepje filmmakers Electric Cinema op. Dit kleine zaaltje op de Haarlemmerdijk, waar Meter experimentele en expanded filmprogramma’s samenstelde, werd het epicentrum van de Nederlandse onafhankelijke en avant-garde cinema. Bekende internationale kunstenaars, zoals Valie Export en Carolee Schneemann, kwamen er langs. Electric Cinema zette zich af tegen de commerciële filmwereld en streed voor meer ruimte voor experiment. De filmmakers achter Electric Cinema behoorden tot verschillende filmcollectieven, zoals de Nederlandse Filmcoop. Hierbinnen deden ze alles zelf: van camerawerk en productie tot distributie. Zo konden ze onafhankelijk van commerciële productiemaatschappijen helemaal hun eigen gang gaan. Barbara Meter werkt al bijna vijftig jaar aan een breed oeuvre, variërend van experimentele fictiefilms tot feministische documentaires en persoonlijke verhalen die raken aan grote gebeurtenissen in de geschiedenis. Een groot deel van haar werk is recentelijk gerestaureerd door Eye Filmmuseum Amsterdam.
Barbara Meter
In Passing - The Party
In een groot huis vindt een feest plaats. Mensen komen aan en begroeten elkaar – ontmoetingen, wat dansen, flirten, een moment van drama. De camera kijkt terwijl hij langzaam de verlichte ramen nadert, alsof iemand deel wil nemen.

In Passing - The Party, Barbara Meter © EYE
Lydia Hannah Debeer
Alexandra
Alexandra is een film die bijna volledig uit stills is opgebouwd. De camera cirkelt rond een vrouw die op een balkon in Walden 7 staat en komt geleidelijk dichterbij. Pas door de opeenvolging van deze stills wordt duidelijk dat ze daar naar de zonsondergang staat te kijken.
“Ik leerde het flatgebouw Walden in Barcelona kennen door een bewoonster, Alexandra. Omdat ik niet alleen door de gangen mocht lopen, begeleidde ze me bij elk volgend bezoek. Ze schaduwde me als ik filmde, altijd een paar meter achter me, kijkend naar hoe ik naar het gebouw keek.” (Lydia Hannah Debeer)

Alexandra © Lydia Hannah Debeer
Barbara Meter
From the Exterior
Barbara Meters eerste experimentele film. De handheld-camera gluurt van buitenaf stiekem naar het leven in nachtelijke Amsterdamse huiskamers. Opnamen van lampenkappen, planten, stoelen, gezichten en huisdieren. Een poedel staart uit het raam…
“From the Exterior is eight color minutes of spontaneous searching, looking at peoples lives through open-curtained windows, from the outside-in. The film moves, blinks, grasps (lyrically) at the fragments of (room) reality; patches of color, the edge of a plant, a man sitting camouflaged within his surroundings, blinking TV sets, etc. It’s a vision at un funny high-speed (shot at 8fps) of moments lost, passed too quickly for accurate memory-impact to be formed. Thus the film must be seen and reseen; people exist in a non-linear time, they just are. Their situations are, unobtrusively; simply, those of Giacometti-like existences, focussed on for moments only, then left to themselves. Gesture (the film-maker’s and the subjects’) becomes the form content of life and film. Sometimes existences overlap (physically through superimposition), as patches of shape in a defined space, specific yet timeless.” (Peter Gidal)

From the Exterior, Barbara Meter © EYE
Bo Vloors
You Know What I Mean
You Know What I Mean observeert de ingang van een moskee in Saint Louis, Senegal. De klankband, met ondertiteling, is een live gesprek tussen twee Europese burgers die reflecteren over de intensiteit van hun ervaring en wat ze waarnemen. De film is een ruw document dat de staat van verwarring, de onzekerheden en pogingen tot herverbinding blootlegt.

You Know What I Mean © Bo Vloors
Barbara Meter
Andante Ma Non Troppo
Na acht jaar actief te zijn geweest in de vrouwenbeweging keerde Meter terug naar de experimentele film met Andante Ma Non Troppo. De camera observeert Turkse vrouwen op een straathoek vlak voor haar huis. Zij komen daar elke dag samen. Kinderen spelen, honden lopen langs. De opnames herhalen zich, net als de handelingen en samenkomst zich elke dag weer herhaalt. De chronologie is losgelaten, de shots zijn gecomponeerd als in een lied.

Andante Ma Non Troppo, Barbara Meter © EYE
Alex Schuurbiers
Where I lay my head to rest
Where I lay my head to rest is een opsomming, een mijmering, een bekentenis. Een persoonlijk relaas over hoe het voelt om als vrouw in deze wereld te staan. Een exploratie van the interior, zowel psychologisch als materieel. Het kleine leven in de stad, met al zijn obstakels, in al haar schoonheid.

Where I lay my head to rest © Alex Schuurbiers
Barbara Meter
Penelope
In Penelope wordt een toestand van wachten afgebeeld in lange stukken tijd die voorbijgaan. Penelope die jaren wachtte op de terugkeer van Odysseus stond model voor vrouwen die wachtten op de thuiskomst van hun mannen uit de oorlog, uit de kroeg na het werk, van hun minnaressen… De stem van de vrouw is afkomstig van een Hollywoodfilm uit de jaren vijftig.
“The voice of a woman, who we never get to see, talks to an invisible man about the frustrations of their lack of understanding. The woman’s voice was taken from a Hollywood film from the ‘50s. Meter manipulated this recording, repeating it, fading it in and out, and varying its volume to denote the different degrees of female acceptance towards imposed roles of waiting and longing.” (Mónica Savirón)

Penelope, Barbara Meter © EYE
Ans Mertens
Sunset (Or The Primacy of Perception)
Tijdens zonsondergang pauzeren sommige wandelaars bij een uitzichtspunt in een natuurreservaat. Een schouwspel van blikken speelt zich af. Wat onderwerp is van het kijken — het voorbeeldige uitzicht op de natuur en de camera — blijft uit het zicht.

Sunset (Or The Primacy of Perception) © Ans Mertens