ELLIPTIC is een filmwerk dat kijkt naar een beeld als reflecterend licht, naar hoe fel een lichtstraal afgebogen wordt als die een rand raakt en het beeld transformeert als het een lens binnenkomt. Een delicaat trage focusverlegging voert deze beweging mee in de kegel van het beeldveld tot in een diepte, en weer terug.
In ELLIPTIC is het de focus puller die het beeld uitdiept, manipuleert, de actie bepaalt, het ritme aangeeft en verrassingen vastlegt. Alsof het effectief mogelijk zou zijn om met een camera en bewegend beeld in de lagen van een stukje realiteit te graven. Alsof het medium film een werktuig kan zijn om een stukje werkelijkheid bloot te leggen, om het te analyseren en er betekenis voor te vinden. Het beeldkader is een cirkel, een gat waardoor de film kijkt naar het graven in een beeld. Door de beweging in scherpte naar de diepte toe wordt dit uitgesneden kader een bolvormige sfeer, een volume waarin details van voorwerpen en natuur een afgelijnde plaats vinden, en weer verdwijnen in de onscherpte.
De klankband werd beeld per beeld aangereikt door componiste Marie-Cécile Reber. Deze dialoog tussen beeld en klank begon met de vraag hoe het daglicht zelf, als golf of als een deeltjes-energie zou kunnen klinken en hoorbaar worden in haar transities. Het resultaat is een audio-visueel essay, waarin het luisteren het kijken lijkt te versterken. En vice versa. De titel ELLIPTIC, elliptisch, verwijst naar het cirkelvormige kader en krijgt tegelijkertijd de betekenis van raadselachtig, vormeloos, vaag zigzaggend, excentriek, variabel, indirect, onbepaald, en misschien ook intrigerend.