Surrealistische nightmare art porn van de bovenste plank. Een apocalyptisch verhaal waarin we leven in een wereld die verdeeld is in seks negatives en seks positives. Enkel de laatsten zijn in staat lichamelijk contact te hebben, wat hen begeerlijke wezens maakt. Café Flesh is een obscuur ondergronds cabaret, een mix van vroege muziekvideo’s en expressionistische films, waar de seks negatives de seks positives in actie kunnen zien.
Café Flesh is zonder twijfel de meest psychedelische en intellectuele cult pornofilm ooit gemaakt. Geproduceerd in 1982 gebruikt Stephen Sayadian de vroege aidsproblematiek en de nucleaire dreiging als hoofdmotieven voor zijn dystopische film. De film is een hallucinante inkijk in het Amerika van de jaren ’80: zijn problematiek, maar ook zijn eerste experimenten met videoclips. Angers invloed en esthetiek in de opkomst van de muziekvideo is onweerlegbaar; was Anger the godfather of de voorouder van videoclips, dan mag Sayadian met recht een van de oudste telgen genoemd worden.
Sayadian begon in het experimenteel theater om via grafisch ontwerper, regisseur van stille films en een magazijnjob bij Hustler te eindigen als pornoregisseur bij hetzelfde Hustler. Naast Café Flesh maakte Sayadian onder andere Dr. Caligari, een remake van de klassieker Das Cabinet des Dr. Caligari van Robert Wiene.
