This is not a script – Poëzie ontmoet film (2)

Aansluitend volgt een interview met Paul Bogaert door Tom Van Imschoot. Dichter Paul Bogaert (°1968, Brussel) publiceerde tot nog toe vijf dichtbundels: WELCOME HYGIENE (1996), Circulaire systemen (2002), AUB (2006), de Slalom soft (2009), en dit jaar verscheen Ons verlangen (2013). Zijn werk werd meermaals genomineerd en ook bekroond voor belangrijke poëzieprijzen, waaronder de Herman de Coninckprijs en de driejaarlijkse Vlaamse Cultuurprijs Poëzie. Paul Bogaert schuwt het experiment met andere media niet: hij toont de interne keuken van zijn schrijfatelier door alle schrijfstadia van een gedicht in een diapresentatie te gieten, hij blijft sinds 2007 op zijn website schrijven aan een gedicht dat nooit af zal zijn, of samen met een andere dichter schrijft hij online duogedichten. En hij maakt poëziefilmpjes, die getoond worden op internationale festivals zoals het ZEBRA Poetry Film Festival in Berlijn. Zijn film INJECTIES ontving in 2011 de Wintertuin-Ivens Cinepoem Award. Voor lyrikline​.org schreef hij een statement over poëzie en film dat als volgt aanvangt: ​“Poetry Film City is in danger. To avoid it becoming a poster-like island that is overgrown with kitsch, a warehouse of beautiful animations or a hell of text illustrations, I think more poets should visit the City. To occupy a street or two, to copulate with film makers and sound experts, to enjoy a holiday or just to inspect the place of abuse.” Meer info: www​.paulbogaert​.be Tom Van Imschoot (°1978, Wetteren) is schrijver, criticus en docent literatuur aan LUCA School of Arts. Hij maakte eerder een proefschrift over de spanning tussen lichamelijkheid en verbeelding in het literaire leesproces, toegepast op het werk van Louis Paul Boon, aan de Universiteit Gent. Sinds zijn passage aan de Jan Van Eyck Academie Maastricht zoekt hij naast de literatuur ook steeds vaker de beeldende kunst en het theater op – dat laatste ook als maker. Als theoreticus bestudeert hij de ervaring, de plaats en betekenis van fascinatie in het artistieke maakproces. Als criticus en essayist viert hij de teugels van zijn eigen fascinatie. In 2003 richtte hij samen met een hoop generatiegenoten het culturele tijdschrift rekto:verso op, waar hij tot op vandaag redacteur van is. Hij werkte ook een tijdje als vicedecaan onderwijs van de Faculteit Architectuur en Kunsten van de Associatie Leuven en als Knack-recensent, maar focust zich nu weer voltijds op het plezier van creatie, reflectie, onderzoek en onderwijs, spelenderwijs heen en weer tussen spreken en schrijven – of lichaam, taal en verbeelding.