Preview Courtisane: Mary Helena Clark & influences

“Ik wil cinema maken die zowel trance-achtig als transparent is: cinema die werkzaam is op het niveau van een droomlogica, tot deze plotseling wordt verstoord door een moment van zelfbespiegeling, zoiets als struikelen over een verlengsnoer.” Wat zien we als we kijken naar beelden die op het scherm flikkeren? Je zou kunnen zeggen dat de cinematografische ervaring altijd een uniek spel impliceert van zowel imaginaire aanwezigheid (perceptuele ervaringen, fantasieën, illusies) als van echte afwezigheid (wat gerepresenteerd wordt, maar er niet echt is). De act van de waarneming mag dan echt zijn, maar het waargenomene is alleen maar een schaduw, een spookverschijning, ​“een hallucinatie die ook een feit is”. Het zijn die fundamentele spanningen tussen aan- en afwezigheid, tussen het feitelijke en dat wat op de waarneming is gericht, tussen het zichtbare en de geest van het verborgene, die aan de basis liggen van het werk van Mary Helena Clark. Ze richt zich daarbij zowel naar het fantastische en het illusoire van de vroege cinema, als naar het materiaal en de vormexperimenten van de avant-garde. Haar hypnotiserende werken verkennen de primitieve magie van de cinema, en trekken ons in de geheimzinnige spelonken van het bewegende beeld. Courtisane vertoonde de afgelopen jaren verscheidene films van Mary Helena, en gaat daar dit jaar mee verder tijdens het komende Courtisane Festival (17−21 april 2013), met de vertoning van haar recentste kortfilm, Orpheus (outtakes). Als een proloog tot het festival stelt Courtisane in OFFoff zes films van Mary Helena Clark voor. Bovendien wordt een selectie gepresenteerd van werken van andere filmmakers die haar modus operandi hebben geïnspireerd, van grote avant-garde meesters als Hans Richter op 16mm tot hedendaagse videokunstenaars als Anne McGuire.