Mythes: Charles Boultenhouse + Willard Maas

Willard Maas en Charles Boultenhouse behoorden beide tot de Gryphon Film Group, opgericht medio jaren vijftig door de echtgenote van Maas, de cineaste Marie Menken. Ook Gregory Markopoulos (cf. 21 mei) behoorde tot deze groep van lyrische filmmakers die sterk gericht waren op interdisciplinariteit en lichamelijkheid. Dit samenwerkingsverband was vooral een manier om gemeenschappelijke basisideeën naar een individuele filmpraktijk te vertalen, en een poging om een netwerk voor preservatie en verspreiding van de films te laten ontstaan, nog voorafgaand aan de New American Cinema van de Film-makers Co-op in New York. In Dionysus zet Charles Boultenhouse, sterk geboeid door literatuur en poëzie, alle middelen in om de Dionysusmythe naar een experimenteel filmspectrum te vertolken, zoals hand held camera, trage zwenkende camerabewegingen en overvloeiers. Stan Brakhage die eveneens gerekend wordt tot die New American Cinema, baseerde veel later nog een film op found footage die eigendom was van Boultenhouse, onder de titel Two Found Objects of Charles Boultenhouse (1996). Narcissus (1956) van Willard Maas verhaalt de mythe van Narcissus die verliefd wordt op zijn eigen spiegelbeeld. De film herinnert ons aan het al even lyrische Le Sang d’un poète (1932) van Jean Cocteau. Bij Maas geven drie spiegels de verschillende aspecten van de ambigue seksualiteit van Narcissus weer. Deze ambitieuze langspeelfilm ontving een Award of Distinction van de Creative Film Foundation, opgericht door Maya Deren.