In de serie
‘Met pen en camera’ wordt gefocust op onderzoek binnen de kunsten, een recent fenomeen naar het model van de academische wereld. Maar is dat artistieke onderzoek wel te vereenzelvigen met het academische profiel en hun doelstellingen? Moet een kunstenaar niet soms via een tactiele, aftastende weg gaan, waarbij men soms niet anders kan dan zich te bevrijden van het vooraf afgebakende kader? De kunstenaar en de academische onderzoeker lijken beide zoekende wezens te zijn, met elk hun eigen wetmatigheden. Ondanks de complexiteit van beide statuten, blijft een doctoraat in de kunsten een interessante piste: in het ideale geval fungeert het als een laboratorium waarin de artiest binnen de ideale omstandigheden kan werken en zichzelf kan bevragen. Drie filmmakers uit
RITCS en
VUB leggen via een documentaire-achtige insteek uit hoe zij hun doctoraat in de kunsten hebben opgevat, hoe het paste binnen hun oeuvre en hun ontwikkeling als artiest. In deze reeks mag Didier Volckaert de spits afbijten. Didier Volckaert is kunstenaar, filmmaker en hartstochtelijke anime- en mangafan, ook wel een otaku genoemd. Volckaerts interesse voor de Japanse beeldcultuur hebben de kunst van het imaginaire naar nieuwe niveaus gebracht, zowel op het grafisch beeldende als in hun beleving van het emotionele en seksuele. Otaku zijn voor hem meer dan louter consumenten: ze bevinden zich in de schemerzone tussen verwondering en creatie, deconstructie en autisme, identiteit en virtuele realiteit.
programma: Atelier OFFoff