Grease

De filmklassieker Grease is één van de succesvolste films van de 20ste eeuw, maar de film weet zeker niet iedereen te bekoren. Sommigen beginnen spontaan mee te kwelen bij deze romantische filmmusical van Randal Kleiser en kunnen maar geen genoeg van krijgen van de liaison tussen John Travolta en Olivia Newton-John, terwijl anderen de tenen al voelen krullen bij de eerste noten van ​‘You’re the one that I want’. In dit programma geven drie filmmakers hun eigen commentaar op Grease en de werking van de mainstreamcinema. Van het jonge Oostenrijkse filmgeweld Johann Lurf toonden we vorig jaar A to A, een film waarin hij met zijn Vespa rondjes rijdt rond alle rotondes in zijn omgeving en zo de ​‘rotondekunst’ op humoristische wijze te kijk zet. In Twelve Tales Told fietst hij al even scherp en vrolijk door de intro’s van de grote Hollywood productiehuizen. Antoni Pinent kleedt dan weer Grease letterlijk uit in G/R/E/A/S/E, om de film vervolgens weer in een iets spannender jasje te steken en er zo een ​‘archetypische’ experimentele film van maakt met alle flicker, noise en vervormingseffecten van dien. De jonge Duitser Max Grau tenslotte is oprecht gefascineerd door Grease en wil zijn liefde voor de film telkens weer herbevestigd zien. De vraag is vooral hoe wij ons verhouden tot Grau’s fascinatie en dan in het bijzonder de eerste vijf seconden van ​‘You’re the one that I want’. Gelukkig begeleidt Grau ons met zijn droge commentaar op een zoektocht naar de essentie van Grease waarbij ook de existentiële levensvragen van Sandy en Danny de revue passeren.