De films van Dwoskin draaien rond het menselijke (meestal vrouwelijke) lichaam. Zijn films onderzoeken hoe het lichaam en de camera zich tot elkaar verhouden, en hoe vanuit een intiem spel de film wordt geschapen. Dwoskins films hangen nauw samen met de performance, waarin de performer de camera en de toeschouwer ‘verleidt’. De (seksuele) identiteit van de gefilmde wordt blootgelegd, onderzocht en tegelijkertijd gedocumenteerd. Amphetamine van Warren Sonbert werd geschoten toen hij amper achttien jaar oud was. De film geeft een intieme blik in de seksuele en narcotische experimenten van een groep vrienden; sociale transgressie als voorbode van de ’68 revoluties. In Amphetamine valt de stijl van de latere werken van Sonbert al te herkennen: een mix van abstracte beelden met soms de schijn van een narratief.