Te Gast: Philippe Garrel - La Concentration (35mm)

Met gro­te eer ver­wel­ko­men we Philippe Garrel (1948) in OFFoff! De Franse film­ma­ker ver­plaatst zich nog slechts uiterst zel­den om zijn werk te pre­sen­te­ren, maar maakt voor OFFoff een uitzondering. 

Bovendien is de film die we tonen, La Concentration, sinds de relea­se in 1968 zeer zel­den te zien geweest, met uit­zon­de­ring van een unie­ke ver­to­ning tij­dens gro­te­re retro­spec­tie­ves in New York of Parijs. Eind 2024 werd een gere­mas­ter­de HD-ver­sie van de film gemaakt. Wij ver­to­nen de 35mm-print van de Cinémathèque française.

Voor onze Nacht van de Experimentele Film stem­de de regis­seur in 2021 in met een pro­jec­tie van Athanor (1972) en Le Berceau de cris­tal (1976). Voor deze film zak­te Philippe Garrel in ​’76 nog af naar Gent, samen met actri­ce en zan­ge­res Nico, zijn gelief­de. Reeds in 2012 ver­toon­den we La Cicatrice inté­ri­eu­re (1972), ook deel van het drie­luik gewijd aan haar. Het is fijn Philippe Garrel nu per­soon­lijk te mogen ontvangen.

* * *

Philippe Garrel is een sleu­tel­fi­guur bin­nen de Franse post-Nouvelle Vague cine­ma. Zijn vroe­ge, expe­ri­men­te­le werk kwam tot stand in de krin­gen van de dan­dy­es­ke Zanzibar-groep, en anti­ci­peer­de zowel het vuur als de mis­luk­king van mei ​’68. In 1969 ont­moet­te hij Nico, voor­ma­lig model, muze van Warhol en zan­ge­res van The Velvet Underground, die in zeven van zijn films speel­de en wiens geest en her­in­ne­ring tot op van­daag in zijn werk aan­we­zig blijft. Na Le Révélateur (1968) – een film die door Film Fest Gent en VIDEODROOM recent nog van een nieu­we live sco­re werd voor­zien – zijn Garrels films uit de jaren zeven­tig vaak stil, of gemaakt met res­ten afge­dank­te pel­li­cu­le. Vanaf 1979 wer­den zijn films nar­ra­tie­ver van aard. Leven en kunst zijn voor Garrel onlos­ma­ke­lijk ver­bon­den. Steeds opnieuw grijpt hij terug naar epi­so­des uit zijn eigen leven: de lief­de, of lie­ver de dia­lec­tiek tus­sen man en vrouw, rela­tie­cri­sis­sen, schei­ding en nieu­we lief­des, gemis en ver­lies, een­zaam­heid, de band tus­sen poli­tiek en emo­ties, de invloed van drugs, het motief van zelf­moord, kunst als vorm van over­le­ven, de rela­tie met zijn vader – de acteur Maurice Garrel – en zijn kin­de­ren Louis en Esther Garrel, die res­pec­tie­ve­lijk zes en tien waren toen ze voor het eerst ver­sche­nen in zijn films Les Baisers de secours (1989) en Sauvage Innocence (2001) en blij­ven mee­spe­len tot in zijn meest recen­te film, Le Grand Chariot (2023).