Te Gast: Philippe Grandrieux – La vie nouvelle (35mm)

We zijn ver­eerd de Franse cine­ast Philippe Grandrieux te mogen ver­wel­ko­men in Art Cinema OFFoff.

Philippe Grandrieux stu­deer­de aan de Brusselse film­school INSAS en rea­li­seer­de met Sombre rond de eeuw­wen­de een van de meest com­pro­mis­lo­ze en opval­len­de lang­speel­de­bu­ten. Opvolger La vie nou­vel­le gaat nog ver­der in het onder­zoe­ken van ont­wor­te­ling, duis­ter­nis en men­se­lij­ke extre­men. Het decor is het nieu­we Oost-Europa, Sofia om pre­cies te zijn, waar een jon­ge Amerikaan ver­valt in een obses­sie­ve lief­de voor een mys­te­ri­eu­ze seks­wer­ker annex strip­per en zan­ge­res. Hij volgt haar door nacht­clubs en don­ke­re hotel­gan­gen naar een hel­se wereld van geweld en obses­sie. La vie nou­vel­le is niet alleen ver­ont­rus­tend in zijn onder­werp, maar ook in de uit­voe­ring. Gebruikmakend van frag­men­ta­tie, onscherp­te, een onvas­te, des­o­ri­ën­te­ren­de manier van fil­men, een claus­tro­fo­bi­sche sound­track (door Eric en Marc Hurtado van de groep Étant Donnés) en een mini­mum aan dia­loog, is het een soms bij­na abstrac­te film die ons dwingt een eigen weg te vin­den door zijn angst­aan­ja­gen­de labyrint.

“We had­den een extreem sim­pe­le nar­ra­tie­ve pre­mis­se: een jon­ge man ont­moet een jon­ge vrouw en wil haar voor hem­zelf, op een orfi­sche manier. Stap per stap werd de film gecon­stru­eerd in ter­men van inten­si­teit eer­der dan psy­cho­lo­gie – rela­ties van inten­si­teit tus­sen per­so­na­ges die de film kon­den bewo­nen of erin rond­spo­ken. Je krijgt de indruk dat alles steeds in bewe­ging is, een soort vibre­ren­de, ver­stoor­de mate­ri­o­lo­gie. Daar waren we naar op zoek: een ver­ont­rus­ten­de film, zeer ver­ont­rus­tend, zeer fra­giel en leven­dig. Geen film als een boom, met een stam en tak­ken, maar als een veld zon­ne­bloe­men, een gras­veld met gras dat over­al groeit. Dat is de impuls – het ver­lan­gen – dat leid­de tot deze film.”
 — Philippe Grandrieux

Filmhistorica Nicole Brenez beschrijft La vie nou­vel­le als een film ​“van een ver­bluf­fen­de vor­me­lij­ke inven­ti­vi­teit… een film die ons dwingt opnieuw na te den­ken over wat we daar­voor over cine­ma dach­ten.” Zo film­de Grandrieux een onver­ge­te­lij­ke scè­ne met een ther­mi­sche came­ra die nor­maal door het leger of door inge­ni­eurs wordt gebruikt om de weer­stand van mate­ri­a­len te tes­ten. Anders dan bij infra­rood­fo­to­gra­fie wordt er geen licht gere­gi­streerd en dus voor­bij­ge­gaan aan de essen­tie van cine­ma. Het is lou­ter de dier­lij­ke warm­te van de licha­men die zich heeft afge­drukt op cel­lu­loid. De scè­ne werd met een ver­laag­de opna­me­snel­heid gefilmd in de laby­rin­ti­sche kel­der onder het Museum voor Schone Kunsten in Sofia in tota­le duis­ter­nis; nie­mand kon iets zien, behal­ve Grandrieux – door de camera.

Filmprint: Cinémathèque de Toulouse

Gevolgd door een Q&A met Philippe Grandrieux

Deze avond vindt plaats naar aan­lei­ding van Philippe Grandrieux’ immersie­ve ensce­ne­ring van Richard Wagners Tristan und Isolde bij Opera Ballet Vlaanderen (van 22 maart tot 23 april). Nog twee van zijn ande­re films zijn te ont­dek­ken bin­nen een selec­te ver­to­nings­reeks in Gent en Antwerpen:

• White Epilepsy (2012) in Studio Skoop, Gent (5 maart)
en Cinema Cartoon’s, Antwerpen (12 maart)
• Un Lac (2009, 35mm) in De Cinema, Antwerpen (7 april)

Op Sabzian vind je een gesprek tus­sen Philippe Grandrieux en Nicole Brenez ten tij­de van het ver­schij­nen van La vie nou­vel­le in een Nederlandse ver­ta­ling door Veva Leye. Voor een Engelse ver­ta­ling door Adrian Martin kan je terecht op Rouge.