All-round kunstenaar Bernard Van Eeghem brengt voor OFFoff een gloednieuwe performance waarin het schilderen en de vertelling simultaan gebeuren. Op de koop toe leidt een film tot de ontknoping. Tijdens dit bijzondere live gebeuren wordt het scherm als het ware een schilderij.
In zestig ultrakorte episodes gaat Bernard Van Eeghem op zoek naar de ijselijke hartslag van de vluchtige dader die het gedaan heeft want wie anders? Iemand moet het doen. In een vochtige verloren hoek vindt hij de pijnlijk verscheurde foto van een bot slagersmes dat fier rechtop staat in licht gezouten plattelandsboter. Tegen de muur leunt een onvolwassen laddertje, op het bed slaapt stil een gestolen schilderij. Op dat schilderij komen lijnen samen die schematisch een berglandschap voorstellen. Alle lampen branden en de ramen staan open. Het is barkoud en de zon scheert schuchter over de rozevingerige dageraad. Op het balkon waait de kille ochtendwind hem blijmoedig in het gezicht. Bernard Van Eeghem tuurt over de reling in de diepte. Die diepte is donker en grijs. Hij ziet niets, helemaal niets. Tot plotseling iemand hem over de reling duwt. Nu, als in een flits, ziet hij het werkelijke aangezicht van de dader. Hij herkent hem maar kan niet op zijn naam komen. Dit alles in vrije val. De diepte is heel diep. Onmetelijk. En geen grapjes. De natuur lacht niet. Plots wordt de val gestopt.
Bernard Van Eeghem ligt op de donzige kruin van een late loofboom. Langs de prikkelende takken daalt hij de boom af tot onderaan de gladde wortels. Tussen het opgroeiend mos ligt her en der wat bejaarde sneeuw. De lucht is ijl. Het struikgewas kraakt onder zijn voeten. Zacht dwarrelt verse sneeuw tussen de kort opeenstaande stammen van de duizend bomen en eikels in dit ondermaanse bos dat elke zon ontbeert. Bernard Van Eeghem kijkt omhoog maar kan niet meer zien waar hij vandaan komt. Er is geen weg terug noch vlakke grond om met rustige vastheid door te stappen. Ook moet hij zich een weg banen door de warrig ineengegroeide plantenweelde. Met een dik stuk stok slaat hij het verwilderde opgroeiende onkruid van zich af. Na een korte onrustige tijd komt hij op een vierkante open plek. Het geurt naar verbrand en ook dood hout. De aarde is verschraald en dor en zwartgebakerd. Angst ontmant hem. De randen van het bos zijn gevels waarachter de vijand schuilgaat en zich verborgen houdt.
Bernard Van Eeghem steekt niet de leegte over maar volgt de rand van het bos tot precies aan de overkant van de plek waar hij aan het einde van zijn bos kwam. In het nieuwe bos is geen struikgewas en staan de bomen ver uit elkaar. Het bos is klein en aan het eind staat een huis. Uit de schouw op het dak stijgt rook op. In de verte daarachter een berglandschap. Hij klopt aan maar hoort niets en tikt de deur open. Een haardvuur knispert smeulend. Boven is er wat gestommel. Op de tippen loopt hij de trap op en opent de deur van de kamer. Een vrouw kijkt over de reling van een balkon naar de verre bergen met de besneeuwde toppen. Traag stapt hij op de vrouw toe en met een snelle ruk duwt hij haar over de reling. Hierna belt hij de politie.
Bernard Van Eeghem (Comines, F., 1953) woont en werkt in Brussel.