De Franse filmmaker Philippe Garrel (°1948) maakt intimistische drama’s met een grote emotionele intensiteit zoals Le Révélateur (1968) of recenter Les Amants réguliers (2005), en kortere films in een mythopoëtische stijl. In zijn werk stuiten mensen binnen hun relaties op een onoverkomelijke eenzaamheid en existentiële leegte. Garrel werkt vaak met dezelfde acteurs: in La Cicatrice intérieure (1972) speelt zangeres en culticoon Nico aan de zijde van Pierre Clémenti, bekend van Belle de Jour (Luis Buñuel, 1967) en Il Conformista (Bernardo Bertolucci, 1970). In zijn later werk treedt zijn zoon Louis Garrel op de voorgrond, die meespeelde in onder meer The Dreamers (Bernardo Bertolucci) en Ma Mère (Christophe Honoré).
La Cicatrice intérieure is een aangrijpend en compact filmgedicht dat drijft op muziek van Nico, in 1970 uitgebracht op het legendarische album Desertshore. Ook in Le Lit de la Vierge (1969) keert muziek terug van Nico, met wie hij jarenlang een relatie had. Naast muzikante was ze sinds haar jeugd fotomodel en speelde ze enkele bescheiden filmrollen in onder meer La Dolce Vita (Federico Fellini, 1960) en Chelsea Girls (Andy Warhol, 1966). In La Cicatrice intérieure dwaalt een naamloze vrouw door de woestijn met een man die ze “Philippe” noemt, en een kind, gespeeld door Nico’s zoontje Ari. Deze archaïsche figuren zijn slechts omringd door water, vuur, paarden en rotsen, waarbij hun psychisch leed resoneert in het majestueuze landschap. In lange takes worden ritualistische handelingen herhaald binnen een tijdloos universum. Een unieke kans om deze zelden vertoonde film, waarvan de dvd-release verboden werd door de regisseur, te zien op pellicule!
