Hommage Jean-Luc Godard: Sauve qui peut (la vie)
’22
Art Cinema OFFoff kon het overlijden van een van de grootste vormvernieuwers en experimentele filmmakers pur sang niet zomaar voorbij laten gaan. We nemen samen met Sphinx Cinema afscheid van Jean-Luc Godard (1930−2022) met de gerestaureerde versie van Sauve qui peut (la vie) (1980), de film waarmee hij zichzelf andermaal opnieuw uitvond.
“Mijn tweede eerste film,” noemde Godard deze terugkeer tot de speelfilm na een decennium van video-experimenten en politieke strijdfilms. Al blijkt het exact twintig jaar na zijn Nouvelle Vague-debuut À bout de souffle (1960) niet een nieuw begin, maar een hervatten van eerdere thema’s en technieken.
De film heeft een muzikale structuur in vier delen – ‘Verbeelding’, ‘Angst’, ‘Handel’ en ‘Muziek’ – waarin de levens van drie hoofdpersonen elkaar kruisen. Denise Rimbaud (Nathalie Baye) zegt haar baan bij de televisie op, omdat ze terug wil naar het simpeler leven in de bergen. Televisieregisseur Paul Godard (Jacques Dutronc in een nauwelijks verhuld zelfportret van de regisseur) verliet vrouw en kind voor Denise, maar ziet op tegen het vertrek uit de stad en is bang om haar te verliezen. Isabelle Rivière (een jonge Isabelle Huppert) wil juist het platteland verruilen voor de stad om er als prostituee te gaan werken. Zij huurt het appartement dat Denise net heeft ontruimd. Paul staat tussen beide vrouwen in: hij heeft twee opties, blijven of vertrekken.
Gevolgd door Scénario de Sauve qui peut (la vie) (1979), een korte video die Godard in plaats van een geschreven scenario maakte om staatssteun te bekomen voor de film en waarin hij op eigen wijze zijn methode en ideeën uiteenzet.
Inleiding: Isolde Vanhee
