De afgelopen jaren vertoonde OFFoff wel vaker films die onder de noemer ‘essayfilm’ of ‘cine-essay’ vallen. Dat is dit najaar niet anders met de films van Jean-Daniel Pollet en James Bridle, alsook dit programma dat integraal is gewijd aan deze veelzijdige filmvorm.
In 1940 omschreef Hans Richter de essayfilm als “the shaping of ideas on screen, using everything that exists and that allows to be invented.” Tachtig jaar later genieten essayfilms veel erkenning en cinefiele waardering als een bijzondere categorie van de filmpraktijk, met een eigen geschiedenis en eigen canonieke figuren en teksten. Het zijn vaak creatieve en experimentele documentaires op het kruispunt van sociale en persoonlijke geschiedenissen. Ze verhouden zich tot het literaire essay door als het ware te ‘schrijven met de camera’, waarbij de filmauteur zijn gedachten visueel of verbaal vormgeeft rond een idee of een onderwerp, vertrekkend vanuit een breed arsenaal aan beeldmaterialen en vertelstrategieën, maar vooral ook puttend uit ervaringen, gevoelens en fascinaties.
Door de subjectieve benadering krijgen verbeelding en fictie vaak een belangrijk aandeel in de zoektocht naar inzichten in de eigen en gedeelde werkelijkheid. Sterker nog: bij veel essayfilms is fictie de verbindende laag tussen de gerichtheid op het interpreteren van de realiteit enerzijds en een persoonlijke verhaal met een eigen verbeeldingslogica anderzijds. Dat geldt ook voor de verrassende films in dit programma, die op een wonderlijke wijze vanuit de realiteit in de fictie landen, of omgekeerd.
Dit programma kadert in een onderzoeksproject o.l.v. Isolde Vanhee en is een samenwerking tussen OFFoff en LUCA School of Arts.
