Te Gast: Joost Rekveld - #59 (Première)
’24
Lange Steenstraat 14
B-9000 Gent
Mechanisms Common to Disparate Phenomena #59 © Joost Rekveld
Lange Steenstraat 14
B-9000 Gent
Kunstenaar, filmmaker en curator Joost Rekveld verzamelde de afgelopen jaren een grote hoeveelheid analoge computers, oscilloscopen en andere apparaten die vaak van militaire afkomst bleken. Hij gebruikte ze voor Mechanisms Common to Disparate Phenomena #59, een abstracte sciencefictionfilm, en tegelijkertijd zijn meest narratieve werk tot nu toe.
Joost Rekveld is een kunstenaar en onderzoeker die zich afvraagt wat mensen kunnen leren van een dialoog met de machines die ze gebouwd hebben. In een vorm van media-archeologie exploreert hij verschillende manieren om zich materieel te verhouden met apparaten uit vergeten uithoeken van de geschiedenis van wetenschap en technologie. De resultaten hiervan nemen vaak de vorm aan van abstracte films die werken als een ooggetuigenverslag van nog onbekende gebieden. In hun zintuigelijkheid zijn ze een poging om tot een intiem begrip van onze technologische wereld te komen.
Voorafgaand aan deze Belgische première is de film onder meer vertoond in competitie op het Ann Arbor filmfestival, Light Matter Film Festival in New York en in Anthology Film Archives tijdens het Prismatic Ground filmfestival.
De film is het artistieke resultaat van het doctoraal onderzoeksproject “Dialogues with Machines” dat Rekveld momenteel afrondt aan KASK en S:PAM in Gent onder promotorschap van Edwin Carels en Christel Stalpaert.
Gevolgd door een gesprek met Joost Rekveld over zijn praktijk en de nieuwe film
Lees hier Dana Linssens artikel over de film in De Filmkrant
Joost Rekveld
Mechanisms Common to Disparate Phenomena: #59
27 november 1961. Yoshisuke Ueda ontdekt deterministische chaos via zijn computersystemen terwijl de Koude Oorlog op z’n hoogtepunt is. Het is een baanbrekende interactie tussen mens en machine. Rekvelds nieuwste experiment speelt als een spannende sciencefictionfilm, ergens tussen een menselijke koortsdroom en levendige machinale chaos. Beginnen doet Rekveld met de oorsprong van chaos, maar hij laat z’n film evolueren naar een dans tussen geluid, beeld en een politiek geïnformeerde vertelling. De meeste computertechnologie was immers een gevolg van de snelle ontwikkeling van atoomwapens en planetaire bewakingssystemen.
#59 bestaat volledig uit beelden die in feite analoge elektronische signalen zijn, gegenereerd met de historische, in onbruik geraakte apparatuur, zoals een analoge computer uit 1963, vroege sonar- en radar-oscillatoren en onderdelen uit militaire vluchtsimulatoren. De film is een poging om deze technologieën te bevrijden van hun problematische oorsprong. Het is dan ook niet meer dan logisch dat Rekveld zijn machines een plekje in de aftiteling gunt.
#59 mag dan wel schatplichtig zijn aan de structuren van experimentele cinema, de beelden in de film zijn effectief echte machinale output. Rekveld probeert de ervaringen te ontwarren die mensen en elektronische circuits delen. Verhalende elementen van sciencefictionfilms uit deze periode zetten de toon. Op de soundtrack plaatst Rekveld dialogen uit klassieke sciencefictionfilms als Plan 9 from Outer Space en War of the Satellites.
Mechanisms Common to Disparate Phenomena #59 © Joost Rekveld
Mechanisms Common to Disparate Phenomena #59 © Joost Rekveld
Mechanisms Common to Disparate Phenomena #59 © Joost Rekveld
Rekveld's studio during the making of #59: on the right, the EAI TR-48 electronic analog computer from 1963 that he restored; and more to the left, the new analog computer roughly equivalent to the TR-48 that he build himself.