Te Gast: Gautam Valluri

Ergens in de bos­sen van het onder­be­wus­te reist een slaap­wan­de­laar door de over­blijf­se­len van een ver­lo­ren stad. De men­sen en die­ren zijn hier een deel van de archi­tec­tuur gewor­den; de fij­ne­re details daar­van wor­den ont­huld door het bewe­gen­de licht van de zon. Echo’s van een moge­lijk ver­le­den hoor je in alle hoe­ken. Vandaag is deze plaats een arche­o­lo­gi­sche site ver­lo­ren in het nie­mands­land tus­sen droom en herinnering.

Deze op de begraaf­plaats van de fami­lie Paigah in Haiderabad gedraai­de film ver­telt over de tra­di­tie van het archi­tec­tu­raal aftroe­ven van voor­ou­ders: tot in de dood. Midnight Orange laveert daar­bij tus­sen her­rie en stil­te, flik­ke­ren­de beel­den en rust. Een film over onvol­tooi­de cres­cen­do’s, ver­ij­del­de hoop en onge­con­tro­leer­de esca­la­ties aan de hand van ont­spoor­de architectuur.

Een mood­board voor het Deccan Sultanaat van Zuid-India. Een tapijt van beel­den neemt ons mee langs weel­de­ri­ge kroon­luch­ters van het hof van de laat­ste Nizam van Haiderabad tot de ver­luch­te memoi­res van Babur, de stich­ter van de Mughal-dynas­tie. Een onder­stroom van ver­dwij­nen­de soni­sche cres­cen­do’s her­in­nert aan een ver­ga­ne gran­deur. De film is een ode aan het ver­fijn­de en majes­tu­eu­ze door mij­me­ring en voyeurisme.

In 1887 liet de edel­man Viqar-ul-Umra in Haiderabad een mos­kee bou­wen op basis van zijn her­in­ne­rin­gen aan de Moorse mos­kee­ën die hij zag op een reis in Andalusië. De film is een poging om ul-Umra’s mos­kee te her­in­ne­ren door mid­del van bewe­ging en ver­stil­ling, beel­den en de afwe­zig­heid ervan.

Een slaap­wan­de­ling door de nach­te­lij­ke bazaars van het oude Haiderabad.

Een ver­ken­ning van de dis­so­nan­tie tus­sen Engelstaligen en onge­let­ter­den in het India van Indira Gandhi aan de hand van beel­den uit het nu ver­dwe­nen Illustrated Weekly of India en echo’s van de eer­ste tv-recla­mes in het land.