Te Gast: Friedl Kubelka vom Gröller & Veronika Eberhart (II)
’25
Lange Steenstraat 14
B-9000 Gent
9 is 1 and 10 is none © Veronika Eberhart
Lange Steenstraat 14
B-9000 Gent
Art Cinema OFFoff is zeer vereerd om Friedl Kubelka vom Gröller en Veronika Eberhart te gast te hebben in Gent.
Oostenrijks kunstenaar, muzikant en onderzoeker Veronika Eberhart presenteert in OFFoff een tweedaags programma, parallel aan haar solotentoonstelling Alles pelt zich in KIOSK op Campus Bijloke (18.10 — 21.12).
Friedl Kubelka vom Gröller en Veronika Eberhart zijn te gast op maandag 10 november en dinsdag 11 november. Op dinsdag vertonen we 9 is 1 and 10 is none (2022) van Veronika Eberhart in dialoog met de Belgische klassieker Impatience (1928) van Charles Dekeukeleire. De thema’s en visuele taal van deze film resoneren op een bijzondere manier met het werk van zowel Veronika als Friedl Kubelka vom Gröller.
Veronika Eberhart is een kunstenaar, muzikant en onderzoeker die werkt op het snijvlak van sculptuur, tekst, geluid en bewegend beeld. Haar praktijk ontwikkelt zich via speculatieve gebaren en beweegt zich in de ruimte tussen archief en fictie. Haar werk is geworteld in feministische en klassenbewuste theorieën en put uit haar achtergrond in sociologie (Universiteit van Wenen en Kopenhagen) en beeldende kunst (Akademie der bildenden Künste Wenen). In Alles pelt zich presenteert Eberhart nieuw werk dat de gelaagde relatie ontvouwt tussen materialen zoals massief hout, fineer en de machines en gereedschappen van het houtbewerken zelf. Onttrokken aan hun oorspronkelijke functie verschuiven de getoonde stukken van gebruiksvoorwerpen naar autonome entiteiten, balancerend tussen object en sacrale aanwezigheid.
Friedl Kubelka vom Gröller (geb. 1946, Londen) is een zeer invloedrijke Oostenrijkse kunstenares wier veelzijdige oeuvre conceptuele fotografie, experimentele film, feministische kunst en Freudiaanse psychoanalyse omvat. Centraal in haar praktijk staat een voortdurende verkenning van de psychologische dimensies van portretkunst, waarin ze deze verschillende disciplines met elkaar verweeft. Naast haar artistieke werk is ze ook de oprichtster van twee baanbrekende instellingen in Wenen: de School for Artistic Photography (1990) en de School for Independent Film (2006), die beide een cruciale rol hebben gespeeld in de vorming van generaties kunstenaars en filmmakers.
Charles Dekeukeleire
Impatience
Vier motieven vormen dit visuele gedicht van lichamelijk verlangen: een naakte vrouw klampt zich vast aan haar motorfiets, het landschap raast voorbij, de motor trilt. Geometrische vormen barsten los op het scherm.
Impatience bestaat, luidens een inleidende titelkaart, uit vier beeldenreeksen: de motorfiets, de vrouw, de bergen en abstracte blokken. Op basis van deze bouwstenen heeft Dekeukeleire zijn film geconstrueerd volgens zeer strikte parameters. Het ritme wordt aangegeven door een mathematische verdeling van de speeltijd in temporele segmenten waarin de vier elementen elkaar opvolgen in iedere mogelijke combinatie, zonder dat hier een melodische lijn of dramatische opbouw aan ten grondslag ligt. Behalve een onderzoek naar de opeenvolging van beelden in de tijd is de film ook een studie met betrekking tot beeldgrootte en inhoud van beelden: centraal in Impatience staan close-ups en gefragmenteerde beelden, die het getoonde van zijn werkelijkheidsgehalte beroven en het een meer abstracte functie verlenen. Dit werk is dan ook een van de films die, wars van iedere emotionele of esthetische verleidingskracht, het puur fundamentele onderzoek het verst tegemoet is gekomen. (Avila)
“In mijn nieuwe film ben ik uitgegaan van de opvatting dat het beeld op zichzelf niets betekent, cinematografisch beschouwd, maar dat de geringste eenheid voor het begrijpen een korte opeenvolging van beelden is: hetzij van hetzelfde beeld onder verschillende vormen, andersom gezet bijvoorbeeld, of uit een lichtelijk verschillende gezichtshoek opgenomen, hetzij van beelden die niets met elkaar gemeen hebben. Ik meen op deze wijze de twee cinematografische ontroeringen te kunnen verenigen, dat wil zeggen te kunnen genieten van de opeenvolging der beelden zonder dat de waarde van het beeld – dat immers in lichtelijk gewijzigde vorm telkens terugkomt – voor mij verloren gaat. Het publiek zal mij waarschijnlijk een zekere eentonigheid verwijten, herhalingen, enzovoort. Het is mij om het even, omdat ik weet wat ik beoogd heb. De rest lijkt mij, voor het ogenblik, bijzaak.” — Charles Dekeukeleire
“Looking at Dekeukeleire again, Impatience is so much about the machine and female sexuality. And all of a sudden I see so many parallels to my film, although it is very different at the same time.” — Veronika Eberhart
Impatience © CINEMATEK
Veronika Eberhart
9 is 1 and 10 is none
Twee raadselachtige verzen uit een hekserijhandboek vestigen de aandacht op de figuur van de heks. In een verlaten houtbewerkingsatelier werken naast draaiende machines vier performers, allen uit queer-feministische achtergronden, met een choreografie van gebaren die zijn afgeleid van vroegere werkpraktijken, overgeleverde vroegmoderne heksenposes en elementen van hedendaagse dans. Scènes rond een verlaten grenspost verwijzen naar vroege afbakeningen en het daarmee gepaard gaande verzet tijdens de middeleeuwen. In haar tijdloze film 9 Is One and 10 Is None verwijst Veronika Eberhart naar een publicatie van Silvia Federici, Caliban and the Witch (2004), die onderzoekt hoe het vrouwelijk lichaam vanaf de late middeleeuwen, en nadien tijdens de overgang naar het kapitalisme, werd gedisciplineerd en vernietigd.
9 is 1 and 10 is none © Veronika Eberhart
9 is 1 and 10 is none © Veronika Eberhart