Spaces of Cinema: Atelier OFFoff

La Chambre Automatique ver­trekt van een atlas die zich open­vouwt in teke­nin­gen, video­wer­ken, geschre­ven bun­dels, muziek en instal­la­ties. Het liefst van al in de com­bi­na­tie van dat alles, door­heen per­for­man­ces die op zich­zelf geschre­ven regels vol­gen. Voor Pourquoi on ne lais­se pas tom­ber was het de ambi­tie om naar ​‘La Campagne’ te gaan, om in de leeg­te van de vel­den op de ethi­sche waar­de te bot­sen van wat goed is en wat slecht is. Waarom geen film maken die ver­der gaat dan de mens, de aar­de en de wereld, maar ook een film die popu­lair is? Het resul­taat werd een kor­te uit­een­zet­ting van een zoek­tocht naar het maken van een goe­de film als­ook het maak­pro­ces op zich, met als con­tra­dic­to­ri­sche focus: de afleiding. 

Voor haar essay­film Deve Falls: Gold Plating gras­duin­de Deveny Faruque niet lou­ter in de found foot­a­ge beel­den en gelui­den die ze archi­veert, maar ensce­neer­de ze non-acteurs of figu­ran­ten in diver­se situ­a­ties en omge­vin­gen, zon­der hen een woord te laten wis­se­len. Veel lijkt uit het leven gegre­pen, maar er is steeds de sug­ges­tie van een strak gere­gis­seerd spel. De snel gemon­teer­de beel­den zijn dan ook het gevolg van rigou­reu­ze en sys­te­ma­ti­sche keu­zes, ter­wijl de sound­track net heel intu­ï­tief is ontstaan.

Jonathan William Beaton werkt vaak met geluid en tekst. In video vond hij een even ade­quaat als weer­bar­stig medi­um om de bei­de te explo­re­ren, uit­pu­ren en ver­e­ni­gen. Het afge­lo­pen jaar is hij geïn­te­res­seerd geraakt in oscil­lo­scoop­kunst: het maken van beel­den uit geluid. Deze manier van wer­ken schept moge­lijk­he­den en werpt tege­lijk obsta­kels op die de mini­ma­lis­ti­sche esthe­tiek van zijn video­beel­den voe­den en bepalen.