Mèèèèè: Inhuldiging nieuwe cinemazitjes

“Een expe­ri­ment in scha­pen­ge­o­me­trie,” aldus Cyriak Harris, Brits ani­ma­tor en inter­net­fe­no­meen. Baaa haal­de meer dan 100 mil­joen views.

Bobinas ovi­nas 1 – 7 – een reeks van zeven, in de came­ra gemon­teer­de, rol­len Super8-film – onder­zoekt de cor­re­la­tie tus­sen het spin­nen van scha­pen­wol en het tem­po van de film­rol. Gefilmd bij de zwart­kop­scha­pen van de vee­hou­ders­ge­meen­schap in de Karrantza-val­lei in Biskaje, Baskenland. Bruno Delgado Ramo (Una pelí­cu­la en color, 2019) is een Spaanse film­kun­ste­naar, onder­zoe­ker en archi­tect. In 2019 was hij in resi­den­tie in WIELS.

Tussen 1954 en 1959 maak­te Vittorio De Seta tien bui­ten­ge­wo­ne, kor­te docu­men­tai­res op loca­ties in Sicilië, Sardinië en Calabrië. ​“Ik denk niet dat ik ooit iets heb ont­dekt dat zo ver­ras­send of ver­rij­kend is als [deze] films. (…) Ze zijn alle­maal onge­veer tien minu­ten lang en het niveau van poë­ti­sche ver­dich­ting is net zo hoog als in de bes­te kor­te films van D.W. Griffith. Binnen de rit­mes van ver­he­ven alle­daags­heid komen beel­den voor­bij die hart­ver­scheu­rend zijn, scha­pen die over een besneeuw­de berg­hel­ling lopen in Pastori di Orgosolo, mis­schien wel de meest gran­di­o­ze van de kort­films, of de her­der die de kou bui­ten ach­ter­laat voor de warm­te van het vuur in zijn hut.” (Kent Jones, Sight & Sound)

Gerestaureerde 35mm-print van de Cineteca di Bologna!

“Hoe kun­nen we over Pelechians films spre­ken? Over het beeld, pul­se­rend als de vibra­ties van een elek­tro­car­di­o­gram? En over het geluid, de ware echo van de ruim­te? Hoe kan men het begin van The Seasons ver­ge­ten? Armeense her­ders en hun die­ren, gevan­gen in een stort­vloed waar­in ze mis­schien wel ver­drin­ken, hals over kop? Boeren die vluch­ten voor los­ge­sla­gen hooi­ber­gen of van hel­lin­gen afra­zen over sneeuw of rot­sen? Deze kor­te tus­sen­ti­tel valt uit de lucht: ​“Dit is het land.” Maar het is een land zon­der noor­den, mis­schien wel gefilmd van­uit het gezichts­punt van een mete­o­riet die niet weet waar hij valt.” (Serge Daney)

Een man te paard hoedt zijn scha­pen door het magi­sche uur op het plat­te­land van Montana. Een pas­to­ra­le bij avond­sche­me­ring van de co-regis­seur van Leviathan (2012), Sweetgrass (2009) en De Humani Corporis Fabrica (2022). ​“De film begeeft zich tege­lij­ker­tijd op de limiet van het zicht­ba­re en op de limiet van het tech­no­lo­gi­sche en drijft de sen­so­ren en auto­ma­ti­se­ring van de came­ra voor­bij hun moge­lijk­he­den. (…) Het werk heeft vijf dis­cre­te geluids­ka­na­len en in veel opzich­ten is geluid belang­rij­ker dan beeld. (…) De film ver­to­nen in een cine­ma zon­der sur­round, wat de norm lijkt voor avant-gar­de en docu­men­tai­re ver­to­nin­gen, is als het afsnij­den van de lede­ma­ten.” (LCT) Wij ver­to­nen de film met ons gloed­nieu­we 5.1 surround-systeem!

Droopy en zijn kud­de scha­pen krij­gen het aan de stok met een wolf en zijn vee. Een tijd­lo­ze Tex Avery-klassieker.