Deze website maakt gebruik van Cookies.

Clara Spilliaert – Extreme Private Eros: Love Song

02.12’24
Eros4b

Extreme Private Eros: Love Song © Shisso Productions

Clara Spilliaert pre­sen­teert Kazuo Hara’s Extreme Private Eros (1974) in het kader van haar solo­ten­toon­stel­ling My Sister is Pregnant, nog tot 29 decem­ber te zien in Kunsthal Gent.

Toen zijn ex-vrouw Kazuo Hara bel­de om de geboor­te van hun kind te fil­men, ver­trok de film­ma­ker naar Okinawa en film­de haar twee jaar lang met een 16mm-came­ra. De eni­ge manier om de rela­tie vast te hou­den was door een film te maken,” zegt Hara in een voi­ce-over aan het begin van de film. Nog steeds ver­liefd, obses­sief en jaloers por­tret­teert hij zijn ex, Miyuki Takeda, ter­wijl zij eerst een rela­tie aan­gaat met een vrouw en daar­na met een zwar­te Amerikaanse sol­daat, met wie ze ook een kind zal krij­gen. Ik heb nooit begre­pen waar­om ze bij me weg­ging. Op de een of ande­re manier was mijn wij­ze om daar ach­ter te komen haar te fil­men; het luk­te ons om via de came­ra te com­mu­ni­ce­ren, en dat hielp me te begrij­pen wat er was gebeurd.” 

Kazuo Hara (1945) wordt alge­meen erkend als een van belang­rijk­ste en invloed­rijk­ste docu­men­tai­re­ma­kers van Japan. Hij staat bekend om zijn con­fron­te­ren­de metho­de en was een leer­ling van Shinsuke Ogawa’s ver­nieu­wen­de stijl van hyper­sub­jec­tief film­ma­ken. De radi­ca­le inti­mi­teit van Hara’s cine­ma bereikt een gedurfd hoog­te­punt met Extreme Private Eros – een dag­boek­por­tret van zijn ex-gelief­de en moe­der van zijn kind, nadat ze hem heeft ver­la­ten om een nieu­we sek­su­e­le en poli­tie­ke iden­ti­teit te zoe­ken. Extreme Private Eros, waar­in hij zijn eigen rau­we emo­ties en per­soon­lij­ke betrok­ken­heid mee­do­gen­loos door­licht, is een mijl­paal in de docu­men­tai­re filmgeschiedenis. 

Inleiding door Lisa en Clara Spilliaert


Kazuo Hara

Extreme Private Eros: Love Song 1974

JP • 1974 • 98' • b&w • digital • ja • en sub

Well, I think it’s a gre­at movie, and that you’re a docu­men­ta­ri­an atta­ched to your sub­ject; you’re per­so­nal­ly atta­ched to a woman, Miyuki Takeda, who can­not be kept or con­tai­ned. She’s inde­pen­dent, heed­less, doesn’t lis­ten or obey. She goes her own way. To take your own fee­lings and attach them to her – is it maso­chism or just fas­ci­na­ti­on? In any soci­e­ty, she would be a human bomb. To me, she’s just ama­zing. There’s nothing for her to grab onto, so she’s out in the world, rejec­ting aspects of what’s the­re. She’s having a baby total­ly by herself, gives birth unas­sisted. And then that final sce­ne has such ten­si­on: she’s wor­king as an ero­tic dan­cer, up onst­a­ge in front of an audien­ce, which is very ser­vi­le but also a mode of indi­vi­du­al expres­si­on. She’s very good, but it’s such a bizar­re situ­a­ti­on – to be loo­ked at, desi­red, recor­ded, but fier­ce­ly inde­pen­dent and apart. I’m impres­sed by her, may­be even afraid of her. I felt for you, see­ing through your lens, as you were in love with her.”
— Avant-gar­de film­ma­ker Ken Jacobs in con­ver­sa­ti­on with Kazuo Hara

Even in this era of rea­li­ty tele­vi­si­on and docu-fic­ti­on, only rare­ly has a film­ma­ker tur­ned the came­ra upon their own pri­va­te life with such can­dor and inti­ma­cy as Kazuo Hara in the apt­ly named Extreme Private Eros. While osten­si­bly focu­sed upon his for­mer love Miyuki Takeda as she comes to terms with her own bis­exu­a­li­ty and inten­se dis­trust of tra­di­ti­o­nal fami­ly struc­tu­res, Extreme Private Eros also offers a port­rait of Hara as a jealous and resent­ful ex for whom fil­ming ser­ves as a kind of harsh self-the­ra­py. The film was, in fact, made in clo­se col­la­bo­ra­ti­on with Takeda, who invi­ted Hara to fol­low her to Okinawa whe­re she had gone with their child to live with her gir­lfriend. Takeda also asked Hara to docu­ment her giving birth unas­sisted to ano­ther child, the result of her rela­ti­ons­hip with a black American GI. Adding fur­ther emo­ti­o­nal com­plexi­ty to the pro­ject, Hara invi­ted his new gir­lfriend and pro­du­cer Sachiko Kobayashi to assist in the pro­duc­ti­on – resul­ting in one of the film’s most inde­li­ble sce­nes, a stin­g­ing con­ver­sa­ti­on bet­ween the two women about Hara as artist, lover and human being.”
— Haden Guest, Harvard Film Archive

Eros2

Extreme Private Eros: Love Song © Shisso Productions

Eros3

Extreme Private Eros: Love Song © Shisso Productions

My ssister

Clara Spilliaert, My Sister is Pregant © Michiel De Cleene

My sister

Clara Spilliaert, My Sister is Pregant © Michiel De Cleene

Kazuo Hara

Extreme Private Eros: Love Song 1974

JP • 1974 • 98' • b&w • digital • ja • en sub