Louis Paul Boon

Louis Paul Boon (1912−1979) was een van de voor­naams­te Vlaamse schrij­vers van de 20ste eeuw. Hoewel het popu­lai­re beeld van Boon is dat hij een terug­ge­trok­ken auteur was, voor­al wer­kend in de beslo­ten sfeer van zijn gezin in Aalst en bij­ge­staan door zijn vrouw Jeanneke, klopt dat niet hele­maal. Boon is her­haal­de­lijk, zeker van­af de jaren 60, in ver­schil­len­de gedaan­ten in de open­baar­heid getre­den. In samen­wer­king met Art Cinema OFFoff ver­toont Flemish Review de la Poëzie drie wer­ken die een beter inzicht geven in de rela­tie tus­sen Boon en de Vlaamse beeldcultuur.

In 1962 vroeg quiz­lei­der Paul Van De Velde of Boon het panel van het tele­vi­sie­pro­gram­ma ​‘t Is maar een woord wil­de ver­voe­gen. Boon zeg­de toe, en door zijn deel­na­me aan de humo­ris­ti­sche spel­show groei­de zijn bekend­heid bij het bre­de publiek, los van zijn lite­rai­re werk en zijn jour­na­lis­tie­ke werk bij dag­blad Vooruit. Het is een vroeg voor­beeld van de medi­a­ti­se­ring van de Vlaamse lite­ra­tuur en hoe het medi­um tele­vi­sie een ander publiek kon cre­ë­ren voor een auteur. In de jaren 60 werd Boon ech­ter niet alleen meer gewaar­deerd door een bre­der popu­lair publiek, hij werd ook ont­dekt door de gene­ra­tie kun­ste­naars jon­ger dan hem die in Boon een voor­lo­per en een geest­ver­want zagen. Met die reden cast­te de link­se Antwerpse film­ma­ker Robbe De Hert (1942−2020) Boon in 1969 voor zijn kort­film De Bom. Een film met een dui­de­lij­ke anti-nucle­ai­re bood­schap, waar­in Boon een gara­gist speelt die een door de Amerikanen ver­lo­ren geraak­te atoom­bom vindt en het wapen wil gebrui­ken om de Belgische staat te dwin­gen hun defen­sie­mid­de­len te schrap­pen. Een intri­ge­ren­de en ener­gie­ke kort­film die toont dat Boon niet alleen een popu­lai­re grap­pen­ma­ker kon zijn maar ook een mede­stan­der van de jon­ge tegencultuur.

Die dub­bel­zin­nig­heid komt ook aan bod in de der­de film, een afle­ve­ring van Ten hui­ze van uit 1971 gewijd aan Boon, die net op het punt stond om zijn roman Pieter Daens te publi­ce­ren. Drie pre­sen­ta­to­ren spre­ken Boon uit­ge­breid over zijn leven en werk, waar­bij ook uit­voe­rig in beeld wordt gebracht hoe het huis van de auteur eruit­ziet. De pre­sen­ta­to­ren horen Boon uit­ge­breid uit en we zien hem soms oprecht, soms grap­pend wor­ste­len met de eisen van het nieu­we for­mat, met een glans­rol weg­ge­legd voor zijn klein­zoon David. Een fas­ci­ne­rend por­tret van de geves­tig­de Boon, amper acht jaar voor zijn vroeg­tij­di­ge dood.

• Programma door Flemish Review de la Poëzie
• Inleiding door redac­teur en dich­ter Benjamin De Roover

‎