Tracking Sounds: Moana / Vasulka & Vasulka / Brand / Ashley / Padding

Lieven Moana en Manuel Padding, makers van muzi­ka­le land­schap­pen, werk­ten via cas­set­te­la­bels en gezeef­druk­te con­cert­pos­ters altijd al mul­ti­me­di­aal. Ze ver­tel­len in een eigen audio­vi­su­e­le taal met gelaag­de over­head pro­jec­ties en de esthe­tiek van het VHS sig­naal. Het rit­me van een video­syn­the­si­zer, pure kleu­ren uit de 16mm pro­jec­tor, en een ope­ra voor video­ta­pe com­mu­ni­ce­ren deze avond hun wereld. De com­po­si­ties van Lieven Moana roe­pen beel­den op. Als Dolphins Into The Future maak­te hij audio­vi­su­e­le ver­ken­nin­gen van de Baai van Kealakekua (voor de west­kust van het Hawaïaanse eiland Big Island) en van de Azoren archi­pel. De kleu­ren­pa­let­ten, de sublie­me schoon­heid en de sfeer van deze plek­ken wor­den in een nieu­we com­po­si­tie voor over­head pro­jec­tor, band­op­ne­mer en midi in OFFoff gepresenteerd.

Soundsize, een video van Steina en Woody Vasulka is sim­pel maar zeer doel­tref­fend: een patroon van pun­ten ver­an­dert van groot­te en vorm door klan­ken uit een syn­the­si­zer. Dit duo lever­de bij­zon­de­re bij­dra­gen tot de evo­lu­tie van het medi­um video. Sinds het begin van de jaren 1970 ver­ken­nen ze de tech­nie­ken van de video­syn­the­si­zer en vin­den ze een elek­tro­ni­sche beeld­taal uit. De Vasulka’s ont­wik­kel­den zelf elek­tro­ni­sche appa­ra­tuur voor ana­ly­se en decon­struc­tie van video. Centraal in hun vroe­ge werk staan de maak­baar­heid van het beeld, de mani­pu­la­tie van het elek­tro­ni­sche sig­naal, en de rela­tie tus­sen beeld en geluid.

In Helbaard, de con­cert­zaal en kun­sten­werk­plaats van Manuel Padding in Den Haag, pas­seer­den tot enke­le jaren gele­den de meest vita­le under­ground arties­ten. Na het orga­ni­se­ren van hon­derd con­cer­ten, steeds aan­ge­kon­digd met fan­tas­ti­sche gezeef­druk­te pos­ters, focust Padding zich op zijn inner­lij­ke muzi­ka­le reis. Met mag­neet­ban­den (audio en video), video­pro­jec­to­ren en rook­ma­chi­nes dom­pelt hij in deze per­for­man­ce de toe­schou­wer onder in een wereld waar geen boven of onder bestaat.

Circles of Confusion is een rit­mi­sche film gemaakt met een pro­jec­tor en kleu­ren­fil­ters. Rode, groe­ne en blau­we cir­kels flik­ke­ren over het scherm. Bij over­lap­pin­gen zien we secun­dai­re kleu­ren. Wanneer een licht­punt onscherp gefilmd wordt en als een cir­kel in beeld ver­schijnt, spreekt men in de opti­ca over een ​“cir­cle of con­fu­si­on”. Hier ver­wijst de term ech­ter naar Bill Brands eigen men­ta­le en emo­ti­o­ne­le focus: hij film­de op ver­schil­len­de dagen van­uit uit­een­lo­pen­de emo­ti­o­ne­le toe­stan­den. Tijdens de mon­ta­ge van dat mate­ri­aal werd Brand beheerst door irra­ti­o­ne­le gedach­ten. Dit leid­de tot opper­ste ver­war­ring, en uit­ein­de­lijk openbaring.

Robert Ashley is een voor­aan­staan­de figuur in de Amerikaanse heden­daag­se muziek. Hij bouw­de een inter­na­ti­o­na­le repu­ta­tie op voor zijn pio­nier­werk in klank­syn­the­se, nieu­we vor­men van ope­ra en mul­ti­dis­ci­pli­nai­re pro­jec­ten. Ashley zingt ons door­heen drie scè­nes van zijn mul­ti­me­dia ope­ra Atalanta (Acts of God) waar­in ruim­te­we­zens van­uit hun vlie­gen­de scho­tel de vreem­de gewoon­ten van de mens bespreken.