This is not a script – Poëzie ontmoet film (2)

18.11
’13

→ 20:00

Art Cinema OFFoff
Lange Violettestraat 237
Gent

Histoire de détective

→ 20:00

Art Cinema OFFoff
Lange Violettestraat 237
Gent

18.11
’13

→ 20:00

Art Cinema OFFoff
Lange Violettestraat 237
Gent

Aansluitend volgt een interview met Paul Bogaert door Tom Van Imschoot.

Dichter Paul Bogaert (°1968, Brussel) publiceerde tot nog toe vijf dichtbundels: WELCOME HYGIENE (1996), Circulaire systemen (2002), AUB (2006), de Slalom soft (2009), en dit jaar verscheen Ons verlangen (2013). Zijn werk werd meermaals genomineerd en ook bekroond voor belangrijke poëzieprijzen, waaronder de Herman de Coninckprijs en de driejaarlijkse Vlaamse Cultuurprijs Poëzie. Paul Bogaert schuwt het experiment met andere media niet: hij toont de interne keuken van zijn schrijfatelier door alle schrijfstadia van een gedicht in een diapresentatie te gieten, hij blijft sinds 2007 op zijn website schrijven aan een gedicht dat nooit af zal zijn, of samen met een andere dichter schrijft hij online duogedichten. En hij maakt poëziefilmpjes, die getoond worden op internationale festivals zoals het ZEBRA Poetry Film Festival in Berlijn. Zijn film INJECTIES ontving in 2011 de Wintertuin-Ivens Cinepoem Award. Voor lyrikline.org schreef hij een statement over poëzie en film dat als volgt aanvangt: “Poetry Film City is in danger. To avoid it becoming a poster-like island that is overgrown with kitsch, a warehouse of beautiful animations or a hell of text illustrations, I think more poets should visit the City. To occupy a street or two, to copulate with film makers and sound experts, to enjoy a holiday or just to inspect the place of abuse.”

Meer info: www.paulbogaert.be

Tom Van Imschoot (°1978, Wetteren) is schrijver, criticus en docent literatuur aan LUCA School of Arts. Hij maakte eerder een proefschrift over de spanning tussen lichamelijkheid en verbeelding in het literaire leesproces, toegepast op het werk van Louis Paul Boon, aan de Universiteit Gent. Sinds zijn passage aan de Jan Van Eyck Academie Maastricht zoekt hij naast de literatuur ook steeds vaker de beeldende kunst en het theater op – dat laatste ook als maker. Als theoreticus bestudeert hij de ervaring, de plaats en betekenis van fascinatie in het artistieke maakproces. Als criticus en essayist viert hij de teugels van zijn eigen fascinatie. In 2003 richtte hij samen met een hoop generatiegenoten het culturele tijdschrift rekto:verso op, waar hij tot op vandaag redacteur van is. Hij werkte ook een tijdje als vicedecaan onderwijs van de Faculteit Architectuur en Kunsten van de Associatie Leuven en als Knack-recensent, maar focust zich nu weer voltijds op het plezier van creatie, reflectie, onderzoek en onderwijs, spelenderwijs heen en weer tussen spreken en schrijven – of lichaam, taal en verbeelding.

Charles Dekeukeleire

Histoire de détective

BE • 1929 • 52' • b&w • 35mm

In zijn eerste films Combat de boxe (1927) en Impatience (1928) volgt de Belgische filmpionier Charles Dekeukeleire (1905−1971) nog de cinéma pur van zijn grote Franse voorbeelden, zoals Germaine Dulac en Jean Epstein. In deze virtuoze stille films wordt alles door de plasticiteit van het bewegend beeld gedragen; tekst is quasi afwezig. In Histoire de détective (1929), Dekeukeleires laatste experimentele avant-gardefilm voor hij aan zijn meer documentaire œuvre begint, is het tegendeel waar. Het detectiveverhaal dat in de film schuilt, steunt volledig op de tekst in de film. De inleidende titels geven aan dat de film is opgebouwd uit documenten gefilmd door een detective, in het kader van een opdracht. Detective T is door Madame Jonathan gevraagd om haar man, Monsieur Jonathan te observeren. Zij wil achterhalen waarom haar man zich afstandelijk en afwezig gedraagt. T schaduwt Monsieur Jonathan tijdens diens reizen van Brussel naar de kust, naar Luxemburg. Hij gebruikt de camera als een onderzoeksinstrument; hetgeen doet denken aan het Kino-Glaz-concept (cinema-oog) van de Russische cineast Dziga Vertov. Met deze aanpak bevrijdt Dekeukeleire zijn beelden van een narratieve aanpak; het resultaat is een collage-montage met surrealistische invloeden. Ook de teksten behandelt hij als beelden: tussentitels in strakke, schreefloze letters, worden afgewisseld door pareltjes van pancartes, handgeschilderd door de kunstenaar Victor Servranckx.

Charles Dekeukeleire Histoire de detective 1929 still 56 — Histoire de détective

Paul Bogaert

Ik heb mijn man zo lief

BE • 2006 • 2' • colour • digital

Je liegt en je filtert

BE • 2010 • 3' • b&w • digital

RECONSTRUCTIE

BE • 2012 • 5' • colour • digital

Voor de poëziefilm Je liegt en je filtert (2006−2010) plakte de Vlaamse dichter Paul Bogaert (°1968) verzen uit een eigen gedicht — dat later in de bundel de Slalom soft (2009) zou worden opgenomen — als ondertitels én als klankband over gevonden oude filmbeelden die het gedicht in een dicteesituatie presenteren. De tekst zelf doorprikt de retoriek van vergaderingen en verslagen. De verwijtende toon van het gedicht wordt volledig omgekeerd door de dicteevorm, waarin de spreker door de herhalingen alle aandacht op de vorm van de woorden vestigt, en waarin de ontvangers de boodschap gedwee in stilte noteren. In Bogaerts recentere poëziefilm RECONSTRUCTIE (2012) worden vier bewakers opgeroepen om een specifieke plaats te inspecteren. Ze merken de geprojecteerde tekst — een soort afscheidsbrief — niet op. Lichten gaan uit en aan. De bewakers zien er jonger uit, en ze geloven niet wat ze horen. De verschillende mediale lagen van deze poëziefilm zijn van elkaar losgekoppeld, en toch draaien titel, tekst, beeld, klank én het maakproces van het werk zelf geraffineerd in elkaar. Met Ik heb mijn man zo lief (2006) tonen we eveneens Bogaerts eerste stappen in de wereld van poëzie en film. We sluiten af met You and me (2009) van Karsten Krause, de film waarnaar Bogaert in zijn statement over poëzie en film verwijst.