The Young and the Beautiful: Guernica / Perséphone / Les Choses Qu’On Laisse Tomber et Qui Roulent

“Je souhaite approcher par le film la complexité de la pensée, son mécanisme interne. Dès qu’on descend dans l’inconscient, l’émotion naît. Et le cinéma ne devrait être qu’un montage d’émotions.” – Alain Resnais

Programma: Stijn Verschelden & Atelier OFFoff

Tussen 1948 en 1953 maakte Alain Resnais vier films die bekend staan als ‘film d’art’ De experimentele kunstdocumentaire Guernica is hier één van. Het werk neemt het gelijknamige schilderij van Pablo Picasso onder de loep. Diens aanklacht tegen het bombardement op het stadje Guernica bracht de Spaanse Burgeroorlog wereldwijd onder de aandacht. Resnais vertaalt de gevoelens van Guernica naar het scherm zodat het publiek de traumatische angst ervaart die Picasso met verf en penseel weet te vatten. Hij doet dit door een experimentele montage waarbij details van het schilderij worden gecombineerd met vroege schetsen, dramatische muziek en een gepassioneerde vertelling van de tekst van Paul Eluard.

Perséphone (1951) is het debuut van Belgische cineast Luc De Heusch, die vooral bekend staat om zijn antropologische documentaires over Kongo en zijn experimentele kunstdocumentaires, waarin de mythologie via een poëtische, antropologische en psychoanalytische invalshoek wordt bekeken. Perséphone wordt beschouwd als de enige film die binnen de COBRA beweging werd uitgebracht. De mythe over de strijd en rivaliteit tussen Aphrodite en Persephone om Adonis wordt er in een eigentijdse setting geplaatst. Het vage narratief wordt verteld aan de hand van een gedicht geschreven door schilder en dichter Jean Raine. Spelend met symboliek en allegorie handelt Perséphone over oedipale relaties, oorlogstrauma’s, kinderlijke onschuld, liefde, dood en wedergeboorte. Doorheen een surrealistische esthetiek wordt het medium film hier ingezet om de donkere krochten van de eigen psyche te ontdekken.

La Chambre Automatique vertrekt van een atlas die zich openvouwt in tekeningen, videowerken, geschreven bundels, muziek en installaties. Het liefst van al in de combinatie van dat alles, doorheen performances die op zichzelf geschreven regels volgen. Voor Pourquoi on ne laisse pas tomber was het de ambitie om naar ‘La Campagne’ te gaan, om in de leegte van de velden op de ethische waarde te botsen van wat goed is en wat slecht is. Waarom geen film maken die verder gaat dan de mens, de aarde en de wereld, maar ook een film die populair is? Het resultaat werd een korte uiteenzetting van een zoektocht naar het maken van een goede film alsook het maakproces op zich, met als contradictorische focus: de afleiding.