Te gast: Nazlı Dinçel

Nazlı Dinçels 16mm-films zijn geheel met de hand gemaakt. Ze krabt, typt, naait en stem­pelt haar let­ters op het beeld. Deze fysie­ke han­de­lin­gen hou­den ver­band met tra­di­ti­o­ne­le vrou­wen­ta­ken in haar Turkse opvoe­ding, zoals koken of tapijt­we­ven. Ze zoekt zo naar een beeld­taal die kan uit­druk­ken wat het bete­kent om van­daag een Turkse immi­grant in de Verenigde Staten te zijn, er films op cel­lu­loid te maken. Haar vaak pijn­lij­ke, gênan­te en sek­su­eel gela­den jeugd­her­in­ne­rin­gen duwt ze daar­bij let­ter­lijk en figuur­lijk in haar films. Tekst wordt beeld, het beeld wordt lichaam. Dinçel is geïn­te­res­seerd in por­no­gra­fi­sche beel­den. Ze gebruikt seks als sub­ver­sie­ve kracht, een kracht die in staat is soci­a­le struc­tu­ren of ste­reo­tie­pe con­ven­ties uit te wis­sen. Naast het sek­su­e­le onder­werp wil ze haar films voor­al fysiek aan­we­zig stel­len. Ze komt zelf haar films pro­jec­te­ren en wil haar ple­zier als film­ma­ker voel­baar maken voor de kijker.