Memories are Made of This: Holly Fisher

Bullets for Breakfast is een subliem fil­mes­say dat de gren­zen van het gen­re aftast. Filmmaker Holly Fisher beschrijft de film als ​‘een wes­tern gefil­terd door een post-femi­nis­ti­sche sen­si­bi­li­teit’. Fragmenten uit de klas­sie­ke wes­tern My Darling Clementine (John Ford, 1946) wor­den ver­we­ven met afbeel­din­gen van post­kaar­ten: renais­san­ce­schil­de­rij­en van vrou­wen die wer­ken in een vis­ro­ke­rij en land­schap­pen van de Amerikaanse staat Maine. Ryerson Johnson, een 91-jari­ge schrij­ver die meer dan twee­hon­derd cow­boy­ver­ha­len voor pulp­tijd­schrif­ten schreef, leest voor uit zijn onge­pu­bli­ceer­de memoi­res. De femi­nis­te Nancy Nielson reci­teert haar poë­zie. Door te spe­len met de ver­schil­len tus­sen poë­zie, pro­za en het visu­eel-nar­ra­tie­ve, ont­hult Bullets for Breakfast beet­je bij beet­je de ver­lei­de­lij­ke kracht van col­lec­tie­ve mythes en ste­reo­ty­pen. De film is een bal­da­dig hybri­de meng­sel van expe­ri­men­te­le en docu­men­tai­re tech­nie­ken. Verhalen wor­den ver­teld en opnieuw ver­teld en beel­den wor­den opnieuw geor­dend als muzi­ka­le motie­ven. Dit alles bun­delt Fisher in een cycli­sche struc­tuur met een open einde.