LOOPS

In Alliances inter­viewt Alex Martinis Roe tien geën­ga­geer­de femi­nis­ten in Parijs. De film werd opge­no­men in het Centre Pompidou, de Université Paris VIII en de omlig­gen­de bui­ten­wijk van Saint Denis. De rela­ties tus­sen het cen­trum en de peri­fe­rie van de stad raken zo ver­stren­geld met femi­nis­ti­sche geschie­de­nis­sen. De geïn­ter­view­den komen uit ver­schil­len­de posi­ties, ach­ter­gron­den en beroe­pen. Samen ver­ken­nen ze de erfe­nis van de vrou­wen­be­vrij­dings­be­we­ging die in 1968 in Parijs werd inge­zet. Elk van hen heeft een ont­moe­ting met een femi­nis­ti­sche voor­gan­ger, als haar per­soon­lij­ke link met een onder­deel van de femi­nis­ti­sche geschie­de­nis. Door de ver­we­ven bio­gra­fie­ën van deze ver­schil­len­de gene­ra­ties wordt de her­den­king van de vijf­tig­ste ver­jaar­dag van 1968 op van­daag betrok­ken en ver­bon­den met deko­lo­ni­a­le bewe­gin­gen. De film wijst op de nood­zaak om een bond­ge­noot­schap – een soli­da­ri­teit-in-ver­schil – te vor­men tus­sen de femi­nis­ti­sche bewe­gin­gen over tijd en ruim­te heen. Martinis Roe onder­zoekt hoe inter­per­soon­lij­ke rela­ties en ont­moe­tin­gen bij­dra­gen aan de ont­wik­ke­ling van een radi­caal den­ken. Door momen­ten van uit­wis­se­ling, geza­men­lij­ke inspan­ning en soli­da­ri­teit uit te lich­ten, legt ze de nadruk op de kracht van de gemeen­schap en onder­zoekt ze of er een ver­band bestaat tus­sen de femi­nis­ti­sche, deko­lo­ni­se­rings- en eco­lo­gi­sche bewe­gin­gen. Alliances werd gepre­sen­teerd tij­dens het pro­gram­ma Circles of Cinema, ons eer­ste pro­gram­ma in Kunsthal Gent, in novem­ber 2018. Naast Alex’ film pre­sen­teer­de Caroline Godart haar boek The Dimensions of Difference waar­in ze film, mon­ta­ge en cine­ma­to­gra­fie beschouwt als een manier om ​‘licha­men in ruim­te en tijd te orga­ni­se­ren’. Op basis van de geschrif­ten van onder meer Luce Irigaray richt Godart zich op sek­su­e­le ver­schil­len bin­nen cine­ma. De her­pro­gram­me­ring van deze spe­ci­fie­ke film gaat een dia­loog aan met Kunsthal Gent en haar beoog­de stra­te­gie­ën van col­lec­ti­vi­teit en gedeel­de ruim­te bin­nen een ​‘end­less exhi­bi­ti­on’ waar­in het ver­le­den in het heden ver­schijnt. Alex Martinis Roe (°1982) woont en werkt in Berlijn en Canberra. Haar werk onder­zoekt de geschie­de­nis van femi­nis­ti­sche groe­pen. Ze zoekt naar moge­lij­ke ver­bin­din­gen tus­sen ver­schil­len­de con­tex­ten en gene­ra­ties. Ze heeft haar eigen tech­niek ont­wik­keld voor het redi­ge­ren van ver­ha­len, waar­bij ze soci­a­le ver­wor­ven­he­den uit het ver­le­den tast­baar maakt en in het heden activeert. http://​www​.alex​mar​t​i​nis​roe​.com

In 2074 ont­dekt de ver­tel­ler van Cuirasse bientôt clou­tée d’or de spo­ren van een over­we­gend les­bi­sche sub­cul­tuur van de jaren 2050. De film is een docu-fic­tie over het ver­le­den van de toe­komst en fun­geert als pre­quel op Le par­king, Etage 63, een reeks tek­sten over een fic­tie­ve gemeen­schap op een ver­la­ten par­king die werd over­ge­no­men door les­bien­nes. De film is ver­moe­de­lijk gemaakt door de doch­ter van een van hen. Zij pluist de archie­ven uit van ​‘wxmxn’ (een trans­in­clu­sie­ve spel­ling van ​‘vrouw’) die later deel gin­gen uit­ma­ken van de par­keer­ge­meen­schap. Cuirasse bientôt clou­tée d’or werd ver­toond tij­dens ons pro­gram­ma ​‘it is a stran­ge rea­lism, but it is a stran­ge rea­li­ty’, geco­pro­du­ceerd met feee­lings, een door kun­ste­naars gerun­de pro­jec­t­ruim­te in Brussel onder lei­ding van Anouchka Oler en Camille Gerenton, en Elena Betros Lopez. Het pro­gram­ma vond plaats in de Projectiezaal in Brussel. De samen­ge­brach­te wer­ken en prak­tij­ken onder­zoe­ken samen hoe een ​‘repa­ra­ti­ve agen­cy’ ons kan hel­pen omgaan met opge­leg­de en cul­tu­reel inge­zon­ken ver­ha­len, of het nu om fic­tie of het publie­ke dis­cours gaat. Het pro­gram­ma had bij­dra­gen van Emilie Notéris, Les Insoumuses, Kalinda Vary, Elena Betros Lopez en Clara Pacotte. Clara Pacotte (°1992) expe­ri­men­teert met video tus­sen fic­tie en docu­men­tai­re. Ze is een spe­cu­la­tie­ve fic­tie­schrijf­ster die soci­a­le alter­na­tie­ven ver­kent waar­bij gen­der- en gemeen­schaps­kwes­ties in vraag wor­den gesteld. Haar boek Mnrvwx over de ont­dek­king van een pla­neet met een non-binai­re gemeen­schap werd gepu­bli­ceerd in 2017 (ed. Oparo). Ze maakt deel uit van The Cheapest University, een col­lec­tie­ve workspa­ce in Parijs. Binnen Cheapest richt­te ze samen met Charlotte Houette de werk­groep EAAPES op over gen­der­vraag­stuk­ken en femi­nis­me in sciencefiction/​speculatieve fic­tie. De der­de publi­ca­tie met EAAPES’ onder­zoek ver­scheen in april 2019. cla​ra​pa​cot​te​.hot​glue​.me​.me / ig: @claravite @eaapes

Gestations is een video over de cor­re­la­tie tus­sen Anglicaanse ker­ken, de kolo­ni­a­le geschie­de­nis van de sui­ker­han­del en de glu­co­ses (sui­kers) die ons lichaam voe­den. Gestations maak­te deel uit van ons pro­gram­ma Disassemblies 9: Guts/​Gusts (gesta­ti­ons), geco­pro­du­ceerd met KIAD. Disassemblies 9 vond plaats in maart 2019 in Kunsthal Gent. Het pro­gram­ma bestond uit een lezing – The Body in the System – door Vanessa Agard-Jones, een per­for­man­ce van Toon Fibbe, een geluids­werk van Katharina Zimmerhackl, een tapijt van Hana Miletic met Globe Aroma, en films van Sarah Browne, Rory Pilgrim, Karisa Senavitis en Kym Ward. Het pro­gram­ma onder­zocht ver­schil­len­de rela­ties tus­sen onze inter­ne, bio­lo­gi­sche sys­te­men en de wereld­wij­de bewe­gin­gen van het post­ko­lo­ni­a­le kapi­ta­lis­me. Disassemblies zijn een reeks uit­een­lo­pen­de events die door KIAD wor­den gepro­gram­meerd. Vroegere eve­ne­men­ten zijn onder meer film­ver­to­nin­gen, poë­zie­le­zin­gen, een voordracht/​tarotlezing, een ​‘Hate Party’, een publicatie/​symposium en per­for­man­ces. ​‘Knowledge is a Does’ (KIAD) begon in het voor­jaar van 2014 als soci­aal geën­ga­geer­de lees­groep aan de Jan van Eyck Academie. De oor­spron­ke­lij­ke leden zijn Alexis Blake, E.C. Feiss, Toon Fibbe, Ilke Gers, Conny Karlsson Lundgren, Hana Miletić, Karisa Senavitis, Kym Ward en Katharina Zimmerhackl. De groep ont­leent zijn naam aan een essay van Eve Kosofsky Sedgwick, de Amerikaanse lite­ra­tuur­cri­ti­ca en ‑weten­schap­per die queer the­o­ry mee op de kaart zet­te. Kosofsky Sedgwick’s idee­ën over ​‘repa­ra­ti­ve rea­ding’ inspi­reer­den KIAD bij wat en hoe er gele­zen wordt. Zonder hun prak­tijk als zoda­nig te benoe­men, onder­neemt KIAD ver­schil­len­de vor­men van ​‘repa­ra­ti­ve rea­ding’, en pro­beert het een vorm van stu­die te ont­wik­ke­len – van wat ze lezen, van de insti­tu­ti­o­ne­le poli­tiek om hen heen, en van zich­zelf, die ver­der gaat dan een kri­ti­sche decon­struc­tie. KIAD blijft, in nieu­we con­stel­la­ties, samen­ko­men om te begrij­pen wat er van­daag alle­maal speelt. Kym Ward (°1982) woont en werkt in Bidston, Liverpool, UK. Ze is één van de oprich­ters van het Bidston Observatory Artistic Research Centre, een stu­die­cen­trum zon­der winst­oog­merk, die goed­ko­pe, tij­de­lij­ke plek­ken aan­biedt aan kun­ste­naars, schrij­vers, aca­de­mi­ci, per­for­mers, enz. BOARC is gast­heer van Domes FM, het onli­ne radio­sta­ti­on dat ons pro­gram­ma ​‘Broadcasting Radio Triton’ pre­sen­teer­de tij­dens de ope­ning van Kunsthal Gent in janu­a­ri 2019.