Deze website maakt gebruik van Cookies.

Cine-concert Ameel Brecht + Brecht Hayen

25.11’22
Nus masculins ccinematheque francaise1 1
Nus masculins © Cinémathèque française

Nus mas­culins en Last Spring van de Franse film­ma­ker François Reichenbach (19211993) staan al een tijd­je hoog op het ver­lang­lijst­je van OFFoff. We kun­nen deze films nu ein­de­lijk ver­to­nen, ver­ge­zeld van Jean Genets Un Chant d’amour, in een uniek ciné-con­cert met live bege­lei­ding door Ameel Brecht en Brecht Hayen.

Nus mas­culins en Last Spring waren lang ver­ge­ten en ver­lo­ren films. Een erg kwets­baar en bescha­digd 16mm-posi­tief van de films werd pas recent terug­ge­von­den en gerestaureerd.

Componist en expe­ri­men­teel muzi­kant Ameel Brecht bege­leidt de intie­me en stil­le por­tret­film Nus mas­culins. Ameel leeft als solist zijn pas­sie voor eso­te­ri­sche stem­min­gen en reso­nan­ties uit op snaar­in­stru­men­ten zoals man­do­li­ne, gitaar en vio­lo­ne, resul­te­rend in wat hij zelf meta­fy­si­sche snaar­mu­ziek noemt. Hij bracht net zijn der­de solo­plaat uit, The Locked Room (blickwin­kel). Als com­po­nist cre­ëer­de Ameel Brecht muziek voor ver­schil­len­de dans­ge­zel­schap­pen en films. Daarnaast is hij de oprich­ter van Razen, een pro­ject dat hij tij­dens zijn stu­dies aan het Koninklijk Conservatorium Brussel start­te met de bedoe­ling de kruis­lij­nen tus­sen Oude muziek, spec­tra­le com­po­si­ties en psy­che­de­li­sche impro­vi­sa­ties bloot te leggen.

Un Chant d’amour, de eni­ge film van de Franse schrij­ver Jean Genet, vorm­de een belang­rij­ke inspi­ra­tie voor François Reichenbach die clan­des­tie­ne ver­to­nin­gen van deze ver­bo­den film orga­ni­seer­de voor vrien­den in Parijs zo’n twee­tal jaar voor het maken van Nus mas­culins en Last Spring. Gitarist Brecht Hayen brengt een nieu­we sound­track bij Genets hun­ke­ren­de lief­des­lied. Brecht Hayen maakt muziek op een kamer. Die kamer is meest­al niet eens van hem, maar van een vriend. Hopelijk zal hij ooit een eigen kamer hebben.


Jean Genet

Un Chant d’amour

FR • 1950 • 25' • b&w • 35mm

Live Soundtrack: Brecht Hayen

Jean Genet, enfant ter­ri­ble van de Franse lite­ra­tuur, bracht een deel van zijn leven in gevan­gen­schap door. In het voy­eu­ris­ti­sche visu­e­le gedicht, Un Chant d’a­mour, zit­ten gevan­ge­nen, opge­slo­ten in hun cel, tevens gevan­gen in hun homo-ero­ti­sche fantasieën.

Er bestaat een nauw ver­band tus­sen bloe­men en gevan­ge­nen. De teer­heid en sub­ti­li­teit van de eer­ste zijn van dezelf­de aard als de ruwe gevoel­loos­heid van de twee­den. Mijn onrust komt door­dat ik heen en weer geslin­gerd word tus­sen die twee.” – Jean Genet, Dagboek van een Dief (1949)

Unchantdamour
Un Chant d'amour © Jacky Maglia/BFI

François Reichenbach

Last Spring

FR • 1954 • 22' • b&w • digital
Last Spring is een ama­teur­film’ in de ede­le zin van het woord, een begrip dat François Reichenbach gedu­ren­de zijn hele car­ri­è­re heeft uit­ge­dra­gen, als­of men enkel onder vrien­den een film maakt of laat zien. Als rei­zi­ger, musi­co­loog, ver­za­me­laar en lief­heb­ber was Reichenbach over­al en in alles geïn­te­res­seerd. Zijn leven werd voort­du­rend gedre­ven door een ver­lan­gen om licha­men, wil­de land­schap­pen en ste­den te fil­men, om gelui­den en stem­men vast te leg­gen. In Last Spring ver­beeldt hij een intie­me fic­tie met enke­le vrien­den die hij in de Verenigde Staten heeft ont­moet, een gele­gen­heid om zon­der schroom of terug­hou­dend­heid twee ver­lief­de man­nen te fil­men, die elkaar omhel­zen en ver­vol­gens geschei­den wor­den, de een in de stad en de ander op het plat­te­land. Onder invloed van Jean Cocteau, maar ook van de moder­ne cine­ma die in Frankrijk en de Verenigde Staten opkwam, ver­telt hij een een­vou­dig en roman­tisch lief­des­ver­haal, met zijn vle­se­lijk ver­lan­gen, zijn momen­ten van een­zaam­heid, zijn dag­dro­men, zijn tekort­ko­min­gen en zijn twij­fels. Met de hand gefilmd en zon­der dia­loog dom­pelt het natu­rel­le zwart-wit en de James Dean-uit­stra­ling van de twee per­so­na­ges de toe­schou­wer onder in een semi-docu­men­tai­re wereld van dit fas­ci­ne­ren­de en rebel­se Amerika van de jaren vijf­tig.” (Cinémathèque fran­çai­se) Last Spring ver­to­nen we met de ori­gi­ne­le sound­track, geleid door het roman­ti­sche motief van het Adagio in G Mineur van barok­com­po­nist Tomaso Albinoni.
Last spring
Last Spring © Cinémathèque française

François Reichenbach

Nus masculins

FR • 1954 • 25' • colour • digital

Live Soundtrack: Ameel Brecht

Nus mas­culins is een reis­dag­boek in de vorm van een reeks intie­me en stil­le por­tret­ten. Als op zoek naar de onvind­ba­re bloem in een gehei­me tuin, tus­sen klas­sie­ke schil­der­kunst en praal à la Pierre et Gilles avant la let­tre, filmt François Reichenbach in alle een­voud zijn reis­ge­no­ten en harts­toch­ten, zijn Ganymedes in Ektachrome. Nus mas­culins is een lief­de­vol­le en tede­re home movie in een natuur­lij­ke set­ting, zowel zeer gear­ran­geerd als onge­dwon­gen. Gay zon­der zich te ver­ont­schul­di­gen. Een sug­ges­tief, beschei­den en com­plex­loos spel van paden en blik­ken vor­men een ero­tiek die onze vrij­bui­ters Jean Cocteau en Kenneth Anger zou doen blo­zen. Was dit dag­boek bedoeld om gele­zen te wor­den?” (Cinémathèque française)

Zulke inten­se beel­den op Kodak Ektachrome-film zijn vrij zeld­zaam, zelfs in archie­ven.” – film­his­to­ri­cus en cura­tor Alexander Horwath

Nus masculins
Nus masculins © Cinémathèque française

Jean Genet

Un Chant d’amour

FR • 1950 • 25' • b&w • 35mm

Live Soundtrack: Brecht Hayen

François Reichenbach

Last Spring

FR • 1954 • 22' • b&w • digital

François Reichenbach

Nus masculins

FR • 1954 • 25' • colour • digital

Live Soundtrack: Ameel Brecht