Twee grootheden uit de Belgische experimentele film worden hier naast elkaar en in aanwezigheid van de kunstenaars getoond. Ludo Mich behoort tot één van de iconen uit de Antwerpse underground. In de jaren ’60 laat hij voor het eerst van zich horen met zijn opvallende performances. Zich niet bekommerend om stijl, vorm, discipline, of om wat dan ook, bracht hij tableaux vivants: performances in kroegen waar Mich zich als levend schilderij presenteerde aan het publiek. Later zou hij zich meer richten op film en muziek en daarmee een in eigen land onderschatte betekenis aan de beeldende kunst geven. Saturnus geeft daarnaast een inkijk in de enfants terribles van het Antwerpen uit de jaren ’60-’70, met grootheden als Ria Pacquée, Guillaume Bijl en latere Oscarwinnares Nicole Van Goethem in de hoofdrol.
Daarnaast wordt het werk van Roland Lethem getoond, een Brusselaar die als meest Vlaamse naoorlogse surrealist kan gezien worden. La Fée sanguinaire vertelt het ‘sprookje’ van een bloeddorstige fee; in een rustige, haast mystieke sfeer wreekt deze fee zich op de zogenaamde onschuld van de mensheid, een kind en een non.